Ας αναφερθούμε εν συντομία και από δω στην παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. που διανύει την τελευταία εβδομάδα παραστάσεών της. Το Νίκο Καζαντζάκη δεν υπάρχει βέβαια κανείς που τον αγνοεί και πολύ καλά κάνει. Πάρα πολύ όμως γνωρίζω ότι αγνοούν το γεγονός ότι ο Καζαντζάκης έγραψε εκτός των άλλων και θέατρο, κάτι που δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί τα θεατρικά του δεν είναι τα πιο αξιόλογα έργα του. Για να τιμήσει τα πενήντα χρόνια από το θάνατό του, το Κρατικό θεώρησε καλό να ανεβάσει κάτι δικό του και αυτό από μόνο του δεν είναι καθόλου κακό. Όμως, επειδή η μεταφορά στη σκηνή κάποιου από τα μνημειώδη μυθιστορήματά του (Τελευταίος Πειρασμός, Καπετάν Μιχάλης κτλ) θα ήταν πραγματικός άθλος, επελέγη η εύκολη λύση. Ιουλιανός ο Παραβάτης, λοιπόν, με βυζαντινό θέμα και φορμουλαικούς χαρακτήρες. Πάλη χριστιανισμού και δωδεκαθεϊσμού με την επιμονή του Ιουλιανού να επαναφέρει τα αρχαία ελληνικά πιστεύω που τα θεωρούσε πιο εκλεπτυσμένα, αλλά και πάλη των δυο φύλων --όπως δεν άφηνε ο Καζαντζάκης έργο να μην επισημαίνει. Ο Ιουλιανός κοντράρεται και αγαπιέται με τη Μαρίνα η οποία είναι μεν βαλτή από τους χριστιανούς να τον ξεκάνει, δεν μπορεί όμως να αψηφήσει τα αισθήματά της γι' αυτόν. Η βασίλισσα και αυτή με τη σειρά της δεν ξεκολλάει από τη χριστιανική θρησκεία της, διάφοροι λαϊκοί χαρακτήρες έχουν περισσότερο ζουμί (π.χ. στη σκηνή που παίζουν ζάρια τα μάτια της Παναγιάς), αλλά αυτό είναι περίπου όλο.Η παράσταση ενώ έχει αρκετό ανθρώπινο δυναμικό --δηλαδή πλήθος κομπάρσων και μικρών ρόλων-- έχει για μόνο σκηνογραφικό πλαίσιο τρεις αμμόλοφους και κάποιες καλόγουστες προβολές φωτογραφιών για να αναπαριστούν τον ορίζοντα. Τα κοστούμια, χλαμύδες και πανοπλίες, δεν είναι άσχημα, τουλάχιστον από απόσταση, το παίξιμο όμως είναι αισθητά άνισο. Ο Χρήστος Σουγάρης ως Ιουλιανός έχει καλές και κακές στιγμές εξίσου, οι δυο αγαπημένες του προσπαθούν περισσότερο, το ίδιο και ο Τσακίρογλου με τη σκηνοθεσία, αλλά αυτά τα πράγματα έχουν και κάποια όρια: δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τη δυσκολία του πομπώδη και έμμετρου λόγου. Είναι φανερό ότι το θεατρικό αυτό δεν γράφτηκε επ' ουδενί για να παρασταθεί, άρα οι προσπάθειες, όσο καλών προθέσεων και να είναι, αποβαίνουν σχετικά άκαρπες.
Σκηνοθεσία: Νικήτας Τσακίρογλου
Σκηνικά: Λαλούλα Χρυσικοπούλου
Κοστούμια: Λαλούλα Χρυσικοπούλου, Ελένη Δουνδουλάκη
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Παίζουν: Άννυ Ντουμούζη, Μαρίζα Τσάρη, Αστέρης Πελτέκης, Κώστας Ζαχαράκης, Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Θανάσης Κεραμίδας, Χρήστος Σουγάρης, Κωνσταντίνος Δαμάκης, Πάνος Ξενάκης, Δημήτρης Κολοβός, Γιώργος Κώτσος, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Τάσος Πανταζής, Γιώργος Ρούφας, Κώστας Ίτσιος, Παντελής Καλπάκογλου, Στέλλα Καζάζη, Στράτος Τρίπκος, Φώτης Ζήκος, Κώστας Μπάσης, Στέργιος Τζαφέρης, Χρίστος Γεωργίου, Βασίλης Ιερωνυμάκης, Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης, Δάκης Μαυρουδής, Χρήστος Πίτσας, Αργύρης Σαζακλής, Μίλτος Σαμαράς, Τάκης Στάγκος
Κ.Θ.Β.Ε.-Βασιλικό Θέατρο
Πλατεία Λευκού Πύργου, 2310-288000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου