Σελίδες

29/3/08

Στάχτες

του Κρίστοφερ Χάμπτον

Του θεατρικού που τρανταχτά αποδίδεται στον ιδιοφυή Christopher Hampton δε θα ήταν άσχημο να θυμηθούμε ότι την πατρότητα έχει ο Ούγγρος συγγραφέας Sándor Márai που έγραψε το μυθιστόρημα με τον κυριολεκτικό τίτλο Candles Burn Right Down (ή κάτι τέτοιο) στο οποίο βασίστηκε ο Hampton για το ακραίας εσωτερικότητας θεατρικό του.

Η καλύτερη επιλογή για θεατρικό είναι το household name του Hampton για φέτος (αν και στην Ελλάδα ούτε που σκέφτηκε κανείς να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία), αφού είναι αυτός που αποτόλμησε τη μεταφορά του βιβλίου του Ian McEwan Atonement σε σενάριο και έδωσε στην ουσία υπόστατη στο ρόλο της Keira που μας μάγεψε με το πράσινο φόρεμά της. Το σενάριό του για τις Επικίνδυνες Σχέσεις του Laclos που σκηνοθέτησε ο Frears με αγαπημένους πρωταγωνιστές του έχει δώσει πάντως την αρχική κινηματογραφική φήμη του (του χάρισε και το Oscar της αντίστοιχης κατηγορίας). Κάνει επίσης μεταφράσεις, φυσικά γράφει θεατρικά και (κάποιοι δικοί μου θα χαιρόταν να τον ταυτίσουν με αυτόν που) έγραψε μαζί με το Don Black το μιούζικαλ Sunset Boulevard στα χνάρια του αγαπημένου ομώνυμου film noir.

Οι Στάχτες λοιπόν δεν είναι παρά ένα αριστοτεχνικά δουλεμένο με ψυχολογικές αποχρώσεις νοσηρά λεπτομερείς και προσωπικές σύντομο θεατρικό έργο που απαιτεί ηθοποιούς διαμετρήματος για να το αναδείξουν. Εν ολίγοις, είναι το θεατρικό που ανέβασε το Jeremy Irons ξανά στη σκηνή ύστερα από 17 χρόνια αποχής χαρίζοντάς του το αναμενόμενο θερμό χειροκρότημα. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου (που κάποιοι τον θυμούνται ίσως να δέχεται στωικά τα ατέλειωτα "Silence, Αντωνάκη" της Μαντάμ Σουσού) κρατάει εδώ το ρόλο του στρατηγού εν αποστρατεία τον οποίο επισκέπτεται ύστερα από τέσσερις δεκαετίες ο καλύτερος παιδικός του φίλος που μέχρι τότε περιπλανιόταν στους τροπικούς. Αντί για το καλόβολο και αγαπησιάρικο ξανασμίξιμο των παλιών φίλων που θα περιμέναμε, ο μίτος της Αριάδνης ξετυλίγεται προς απρόσμενη κατεύθυνση. Θα πληροφορηθούμε μια περίεργη σχέση αγάπης και μίσους, την έντονη εμπλοκή της αποθανούσας συζύγου του στρατηγού στη σχέση των δύο καθώς και ένα δηλωτικό συμβάν κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.

Ο Γιάννης Ροζάκης αξιοσέβαστος και ερμητικά κλειστός, δε θα επιβεβαιώσει ούτε θα διαφωτίσει τον φίλο του στις εικασίες του, το ημερολόγιο της γυναίκας που έπαιξε σημαντικότερο ρόλο στη ζωή και των δυο απ’ ότι τελικά η φιλία τους θα παραμείνει επτασφράγιστο μυστικό και εμείς θα μείνουμε με μια υφέρπουσα απορία για το πόσο gentlemen μπορούσαν να είναι δυο άντρες στους αριστοκρατικούς κύκλους κάποτε και πόσο διαφορετικοί στις αντιδράσεις τους από τις δυο γυναίκες που φαντάστηκε o Hare να λιβανίζουν την ανάμνηση του ίδιου άντρα. Διακριτικοί, χωρίς βροντόφωνα ξεσπάσματα, μυστικοπαθείς και τελικά σκληροί μέσα στην παραίτηση των γηρατειών τους οι δυο πρωταγωνιστές αναμετριούνται σε ένα ξεκαθάρισμα ασυνήθιστο, χαμηλότονο και φωτισμένο κυρίως με κεριά. Το κείμενο και το παίξιμο κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, όσο κι αν αντιδράει σθεναρά στις παγιωμένες συνταγές πρόκλησης συγκίνησης.

Σημείωση: Υπάρχει η δυνατότητα να δείτε και τις δύο παραστάσεις του θεάτρου Στοά, τις Στάχτες και το Σωτηρία με λένε με ενιαίο εισιτήριο.

Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου
Μετάφραση-Σκηνικά: Λέα Κούση
Παίζουν: Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Ροζάκης, Λήδα Πρωτοψάλτη

Θέατρο Στοά
Μπισκίνη 55, Ζωγράφου, 210 7702830

Δεν υπάρχουν σχόλια: