Ο David Hare έχει γράψει και για της Παναγιάς τα μάτια, με ιδιαίτερη προτίμηση στο πολιτικό θέατρο. Το Breath of Life που το 2002 όλο το Λονδίνο το καταχειροκρότησε στο Haymarket σίγουρα δεν έχει αξιώσεις ούτε να είναι από τα πιο ψαγμένα, ούτε και από τα καλύτερά του έργα. Για άλλο λόγο χειροκροτούσαν όλοι τότε, namely για τις δυο μεγάλες κυρίες που ερμήνευσαν έξοχα τους ρόλους τους, τη Judy Dench και τη Maggie Smith.Ήδη καταλαβαίνουμε ότι δεν υπήρχε κανείς ιδιαίτερος λόγος να επιλεγεί για ελληνικό ανέβασμα, παρά για τον εύλογο να δώσει ευκαιρία σε δυο μεγάλες ηθοποιούς σε ώριμη ηλικία να αναδείξουν το ταλέντο τους --δεδομένης βέβαια της εναργούς σκηνοθεσίας.Η σκηνοθεσία του Βουτσινά, ξεψυχισμένη και ξέπνοη (στερούμενη παντελώς από ανάσα ζωής) κάνει την εκ των πραγμάτων ανούσια και λίγοβαρετή ιστορία ακόμη περισσότερο αφόρητη. Έξυπνες ατάκες και καλογραμμένοι μονόλογοι χάνονται στην ακινησία και τουςαπίθανα ήρεμους τόνους των δυο γυναικών που παίζουν η μια σε απόσταση ασφαλείας από την άλλη, σα να φοβούνται να μην κλέψει η μια από την άλλη το παραμικρό ψήγμα λάμψης."Άντρας απατά μια γυναίκα επί ένα τέταρτο του αιώνα". Έτσι ξερά περιγράφει η Μαντλέν την ιστορία της Φράνσις, απατημένηςσυζύγου που έγινε συγγραφέας και φιλοδοξεί δήθεν να γράψει για την περιπέτεια του άντρα της όπως πραγματικά έγινε, γι' αυτόεμφανίζεται απρόσκλητη στο σπίτι της πρώην συνταξιούχας ερωμένης που καταλύει στο Isle of Wight και ζητάει να μάθει. Σε ένα αποπνικτικό χώρο μαθαίνουμε κι εμείς μαζί της τα καπρίτσια ενός "μεσόκοπου δικηγόρου που το έχει σκάσει με μιακαλλίγραμμη αμερικανίδα μπεμπέκα." Δηλαδή, δυο παρατημένες θυμούνται αυτόν που τώρα κοιμάται αλλού, how nice. Ούτε οιερμηνείες δε σώζουν δυστυχώς τα πράγματα. Ένα άνισο ζευγάρι η καλή Μαρία Σκούντζου και η επίπεδη με μόνο όπλο ψεύτικη πόζακαι χειρονομίες Αλεξάνδρα Λαδικού μας κρατάνε με το ζόρι στον αποπνικτικό χώρο, παρόλη την επαρκή μετάφραση του κειμένου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψεύτικο από τη Λαδικού να περιγράφει βόλτες της στο Covent Garden και τη Sicilian Avenue, πως να το κάνουμε. Ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση αισθάνεται κανείς αν θυμηθεί ένα αντίστοιχο κλειστοφοβικό αλλά έξοχο Strindberg που είχε ανέβει παλιότερα στην ίδια σκηνή με την εξαίσια Φιλαρέτη Κομνηνού. Διατηρώ κάποιες (ελάχιστες) επιφυλάξεις, πάντως, ότι η παράσταση θα βελτιωθεί κάπως στη συνέχεια (είχα την επιπλέον ατυχία να παραστώ-περιγράψω μόλις τη δεύτερη παράσταση).
Μετάφραση: Χρήστος Καρχαδάκης- Τάσος Μπαντής
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Βουτσινάς
Σκηνικά: Τίτη Κυριακίδου
Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας
Φωτισμοί: Διονύσης Κλειδέρης
Παίζουν: Αλεξάνδρα Λαδικού, Μαρία Σκούντζου
Κ.Θ.Β.Ε., Θέατρο Μονής Λαζαριστών, Μικρό Θέατρο
Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη, 2310 288000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου