του Ευγένιου ΤριβιζάΗ Φρουτοπία και οι Πειρατές της Καμινάδας έραιναν τα παιδικά μου χρόνια με χρυσόσκονη άλλων, μακρινών κόσμων. Ίσως μέρος της τάσης μου να ονειροπολώ και να ονειροβατώ, να τη χρωστάω και στον Ευγένιο Τριβιζά. Που όταν μεγάλωσα, έμαθα ότι δεν είναι ένας απλός συγγραφέας παιδικών βιβλίων, αλλά εγκληματολόγος που ζει σε γοτθικό πύργο και διδάσκει κάπου στην Αγγλία, και τότε ήταν που τον θαύμασα even more.
Η ιστορία του Τριβιζά για τη διαφορετικότητας και την αναζήτηση της ταυτότητας μεταφέρεται στη σκηνή για τα παιδιά σε μορφή μιούζικαλ και σε σκηνοθεσία καθόλου παιδική. Ο Μυριανθόπουλος είναι αυτός που ανέλαβε να δώσει ζωή σε αξίες όπως αυτές της φιλίας, της επιμονής, της αποδοχής και του...ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!
Ο μικρός Πεταλουδόσαυρος(ήτοι πράσινο δεινοσαυράκι με ροζ ντελικάτα φτεράκια) παίρνει σβάρνα λόγγους και βουνά για να μάθει ποιος είναι και θαρραλέα αντιμετωπίζει την κακία του κόσμου και το ρατσισμό, ώσπου να καταφέρει με τη βοήθεια του καλύτερού του φίλου του κλόουν να γίνει αποδεκτός και να βρει ένα μέρος που να το αισθάνεται σπίτι του.
Ατάκες κάθε άλλο παρά απλοϊκές, διάλογος που πάλλεται και στιχάκια με χιούμορ και κέφι ξεσηκώνουν την αίθουσα και ωθούν τα παιδιά να σχολιάζουν τη δράση. Η παράσταση δεν είναι και ακριβώς για παιδιά νηπιαγωγείου, νομίζω, εκτός αν έχω λάθος γνώμη για την αντίληψη και τις ικανότητες συγκέντρωσής τους. Το ταλέντο του πρωταγωνιστή, πάντως, δεν άφησε ούτε αυτά αδιάφορα, αφού ταυτίστηκαν μέχρι θανάτου. Άλλοτε με πονηρό ύφος, αργότερα κατατρομαγμένος, κατάφερε να αγγίξει ακόμη κι εμένα—που μακράν απέχω από την παιδική ηλικία. Εξαιρετική κίνηση και καλές φωνές έχουν όλα τα παιδιά του θιάσου, αν και οι χορογραφίες δε βοηθούσαν—καθότι λιγάκι γραφικές. Κοστούμια και σκηνικά αξιοπρεπή, αν και θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα, για να συμπορευτούν με το πλούσιο περιεχόμενο της παράστασης. Οι χαριτωμένοι ρυθμοί μένουν στο μυαλό, δεν είναι βέβαια και Λιλιπούπολη, αλλά μια χαρά θα ακουγόταν το cd σε παιδικά πάρτυ. Προσεγμένη παιδική παράσταση, το ίδιο φαντάζομαι σκέφτηκε και ο κύριος Τριβιζάς που την έβλεπε από τα πρώτα καθίσματα και δεν σταμάτησε να τραβάει φωτογραφίες τον Πεταλουδόσαυρο με τα κόκκινα μάγουλα.
Η ιστορία του Τριβιζά για τη διαφορετικότητας και την αναζήτηση της ταυτότητας μεταφέρεται στη σκηνή για τα παιδιά σε μορφή μιούζικαλ και σε σκηνοθεσία καθόλου παιδική. Ο Μυριανθόπουλος είναι αυτός που ανέλαβε να δώσει ζωή σε αξίες όπως αυτές της φιλίας, της επιμονής, της αποδοχής και του...ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!
Ο μικρός Πεταλουδόσαυρος(ήτοι πράσινο δεινοσαυράκι με ροζ ντελικάτα φτεράκια) παίρνει σβάρνα λόγγους και βουνά για να μάθει ποιος είναι και θαρραλέα αντιμετωπίζει την κακία του κόσμου και το ρατσισμό, ώσπου να καταφέρει με τη βοήθεια του καλύτερού του φίλου του κλόουν να γίνει αποδεκτός και να βρει ένα μέρος που να το αισθάνεται σπίτι του.
Ατάκες κάθε άλλο παρά απλοϊκές, διάλογος που πάλλεται και στιχάκια με χιούμορ και κέφι ξεσηκώνουν την αίθουσα και ωθούν τα παιδιά να σχολιάζουν τη δράση. Η παράσταση δεν είναι και ακριβώς για παιδιά νηπιαγωγείου, νομίζω, εκτός αν έχω λάθος γνώμη για την αντίληψη και τις ικανότητες συγκέντρωσής τους. Το ταλέντο του πρωταγωνιστή, πάντως, δεν άφησε ούτε αυτά αδιάφορα, αφού ταυτίστηκαν μέχρι θανάτου. Άλλοτε με πονηρό ύφος, αργότερα κατατρομαγμένος, κατάφερε να αγγίξει ακόμη κι εμένα—που μακράν απέχω από την παιδική ηλικία. Εξαιρετική κίνηση και καλές φωνές έχουν όλα τα παιδιά του θιάσου, αν και οι χορογραφίες δε βοηθούσαν—καθότι λιγάκι γραφικές. Κοστούμια και σκηνικά αξιοπρεπή, αν και θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα, για να συμπορευτούν με το πλούσιο περιεχόμενο της παράστασης. Οι χαριτωμένοι ρυθμοί μένουν στο μυαλό, δεν είναι βέβαια και Λιλιπούπολη, αλλά μια χαρά θα ακουγόταν το cd σε παιδικά πάρτυ. Προσεγμένη παιδική παράσταση, το ίδιο φαντάζομαι σκέφτηκε και ο κύριος Τριβιζάς που την έβλεπε από τα πρώτα καθίσματα και δεν σταμάτησε να τραβάει φωτογραφίες τον Πεταλουδόσαυρο με τα κόκκινα μάγουλα.
Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Βασίλης Μυριανθόπουλος
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης κ.α.
Θέατρο Βεάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου