Ο κύριος Κέλερμαν (τίτλος που προέρχεται από τα Ημερολόγια του συγγραφέα) αλλάζει πρωταγωνιστή. Ο Κ. τη ζωή και τον πόνο του οποίου παρακολουθεί ο Πύργος του Kafka, αυτός που δε διστάζει να τα βάλει με την ακατάληπτη γραφειοκρατία και το αποτέλεσμα των προσπαθειών του οποίου δε μαθαίνουμε ποτέ, αφού στο πρωτότυπο το έργο μένει ημιτελές (τελειώνει στη μέση μιας πρότασης με τον Κ. στο κρεβάτι του πόνου) αλλάζει όψη και ταυτότητα. Ο Ακύλλας Καραζήσης, που είναι ενδεχομένως για κάποιους ένας από τους λόγους να επισκεφθεί το θέατρο Θησείον, αφήνει την ομάδα να τραβήξει κουπί μόνη της. Στο εξής, η Θεοδώρα Τζήμου θα απευθύνει τη γλυκιά φωνή της στο Βασίλη Βασιλάκη και η παράσταση που παρακολούθησα δε θα είναι πια η ίδια. Η αντικατάσταση ενός μέλους του καστ δεν είναι μικρή υπόθεση. Μια ομάδα που έχει μάθει να δουλεύει μαζί, άτομα που έχουν δημιουργήσει τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας καλούνται να επαναπροσαρμόσουν τον τρόπο δουλειάς τους, να ενσωματώσουν κάποιον ξένο στην ομάδα τους. Οι ισορροπίες θα αλλάξουν, η παράσταση μπορεί να είναι καλύτερη ή χειρότερη, σίγουρα πάντως μια άλλη παράσταση.Ο παραλληλισμός του καφκικού σύμπαντος με το σύμπαν της διαφήμισης, οι αναφορές στα διάφορα στάδια που πέρασε η μετάφραση-ανάλυση του έργου του Κάφκα (από τον υπερτονισμό της εβραϊκής του καταγωγής και την αναζήτηση του θεού μέχρι τη μεταμοντέρνα άποψη ότι το έργο αφορά ενδελεχώς το ίδιο το νόημα και την "μετάφραση" των καταστάσεων) και στο Ολοκαύτωμα κάνουν την παράσταση πολύ εγκεφαλική και δυσπρόσιτη, ένα ανέκδοτο σχεδόν (αφού some get it, some not), αλλά εξαιρετικά επιτυχημένο δεδομένου ότι αναδημιουργεί την καφκική ατμόσφαιρα στην εντέλεια. Είναι κι αυτή το ίδιο γριφώδης και ζητάει χείρα βοηθείας από εξωτερικές πηγές για να αποκρυπτογραφηθεί. Πράγμα που δε την κάνει λιγότερο must, όχι όμως την καλύτερη επιλογή για το απροετοίμαστο κοινό. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός φυσικά ποτέ δεν είναι η καλύτερη επιλογή του κοινού που ζητάει το εύκολο, αλλά εδώ υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες όπως ο λογοτεχνικός λόγος, οι σωματικές ασκήσεις και η ταύτιση των αφηγητών με τους χαρακτήρες, τα παιχνίδια με γνωστά brands (χωρίς αυτή να είναι αποτέλεσμα χορηγίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα) και η εγγενής δυσκολία της καφκικής αφήγησης που θα δυσκολέψουν κάποιους.
Η Μerenda, το Lurpak, το Johnnie Walker, οι χρωματιστές βαλίτσες και ο κυλιόμενος διάδρομος δίνουν παιχνιδιάρικο τόνο και προσθέτουν χίλια δυο συμπαραδηλούμενα, σε κάθε στιγμή ο θεατής αισθάνεται την παράσταση να του κλέινει το μάτι. Ακόμη πιο μακάβριο είναι το κλείσιμο ματιού σχετικά με το κατακόκκινο κραγιόν που φορούν οι πρωταγωνίστριες. (η εξήγηση βρίσκεται στο κείμενο που είναι κρεμασμένο στον τοίχο προς την έξοδο). Εκτός των άλλων, η αρχική σκηνή με την Σάσα Κρίτση ως ξενοδόχα που παίρνει το μπάνιο της ενώ κουβεντιάζει με τον Κ. είναι η πιο συναρπαστική της σαιζόν, ο τίτλος ο πιο ατέλειωτα αστείος και η ίδια η εμπειρία ένας καλός τρόπος πρώτης γνωριμίας με το κείμενο για όσους δε το είχαν ακόμη την τύχη να το απολαύσουν.
Ιδέα, σύλληψη και σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργική επεξεργασία: Μιχαήλ Μαρμαρινός, Μυρτώ Περβολαράκη
Σκηνογραφία - Κοστούμια: Ντόρα Λελούδα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Δρακουλαράκος
Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης (Βασίλης Βασιλάκης μετά τις 25 Νοεμβρίου), Κώστας Κορωναίος, Σάσα Κρίτση, Τατιάνα Πίττα, Θεοδώρα Τζήμου, Λάμπρος Φιλίππου
Θησείον
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255444
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου