"Την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις" - όμορφο δεν είναι αλήθεια να βρίσκεις τις διακριτικές συγγένειες ανάμεσα στους ποιητές;Είχα την τύχη η πρώτη ενήλικη παράσταση που είδα σε αθηναϊκή σκηνή να είναι ο Γλάρος του Τσέχωφ. Συγκεκριμένα ήταν ο Γλάρος στο Θέατρο Διονύσια ακόμη τότε. Η πραγματική ευτυχία από την παράσταση εκείνη που έχει πιά τώρα αποθηκευτεί στο σάκο με τα πιό όμορφα εφηβικά εφόδια - αναμνήσεις, έγγειται στην πρώτη εκείνη επαφή με το έργο του μεγάλου Ρώσου δραματουργού. Εν πολλοίς ο τσεχωφικός τρόπος παραμένει πάντα ένα πανέμορφο πάντρεμα ποιητικότητας και ρεαλισμού και η απλότητα του έχει μια καθηλωτική δύναμη που καταστέλλει πάνω στη σκηνή την δύναμη και του πιό ευφάνταστου ακόμα σκηνοθετικού εντυπωσιασμού. Γιατί με λόγια απλά, ο Τσέχωφ κατάφερε να ξεπεράσει με τα έργα του το φράγμα του χωροχρόνου και να καταγράψει χωρίς ιδιαίτερες φιλοσοφίες τις πιό βαθιές ανθρώπινες αλήθειες που πάντα, παντού και με κάθε τρόπο μας αφορούν και θα μας αφορούν όλους.
Το μεγάλο συν της παράστασης του Θείου Βάνια που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Μιχαηλίδης είναι ακριβώς η απλότητα της. Στην αχανή σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου χωρίς κανένα σκηνικό περιττό και χωρίς καμιά κρίση φτιασιδωμένης σκηνοθετίλας ο Μιχαηλίδης διακριτικά παρών επέτρεψε στο μεγάλο έργο και στους ήρωες του να αναπνεύσουν και να μας εμπνεύσουν ατμόσφαιρα τσεχωφική. Άνθρωποι σαν κι εμάς, τόσο καθημερινοί και τόσο σύνθετοι συνάμα, άνθρωποι με τους ίδιους ατελέσφορους έρωτες, τις ίδιες ματαιωμένες ελπίδες και τα ίδια αδιέξοδα ψυχής - τί κι αν έχει περάσει ο δικός τους αιώνας- έχουν τοποθετηθεί στη σκηνή από τον Μιχαηλίδη σε μια τόσο εύστοχη προοπτική χάους που αναδεικνύονται σε φιγούρες εμβληματικές κάθε εποχής που ο μέσος άνθρωπος ζει το δικό του κωμικό δράμα, τη δική του μικρή και μεγάλη ζωή.
Η τελευταία σκηνή με τον Σοφοκλή Πέππα και την Ντίνα Μιχαηλίδη - οι δύο ηθοποιοί σε δύο υποδειγματικές ερμηνείες ως Θείος Βάνια και Σόνια αντίστοιχα- καθισμένους και δουλευταράδες μπροστά στο γραφειάκι τους υπό την ανάμνηση του τελευταίου μονόλογου της Σόνια με τα πεισματικά "Θα ζήσουμε, θείε Βάνια" και τα μοιραία "Θ΄αναπαυτούμε" θα σας χαρίσει μια καθηλωτική ανάμνηση ζωής.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαηλίδης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνικά - κοστούμια: Αγνή Ντούτση
Μουσική: Αντώνης Μιχαηλίδης
Bοηθός Σκηνοθέτη: Κώστας Μακρόπουλος
Παίζουν: Σοφοκλής Πέππας, Ζωή Φυτούση, Γιώργος Γεωγλερής, Ντίνα Μιχαηλίδη, Θάλεια Προκοπίου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Σπύρος Μπιμπίλας, Μπέλλα Μπερδούση, Κωνσταντίνος Μακρόπουλος.
Κάλβου 70 και Γκύζη, 210 6445749
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου