Αντιγόνη, ένα ποίημα

Άταφα άφησε τα κορμιά των γονιών του
σ’ ένα χωματόδρομο κοντά στο Ερζερούμ
το ίδιο θέαμα με πόνο ανείπωτο
είδε λίγο έξω απ’ το Βαν
νεκρό τον αδερφό του παράμερα στο δρόμο
ούτε απ’ τα αγρίμια δεν τον άφησαν
να το φυλάξει


Ποιος το περίμενε εκεί
στα βάθη της Μικράς Ασίας
χρόνους τρεις
να παίζεται η Αντιγόνη;

---

Το ποίημα του Παύλου Παρασκευαΐδη εμφανίστηκε στο μπλογκ Ποιητικός Πυρήνας, μέρος της ενότητας "Πόντος". Είναι, φρονώ, εξόχως τραγικό. Τέτοιο twist σπαραξικάρδιο της έννοιας της θεατρικής παράστασης σχεδόν δεν αντέχεται. Ήταν ανάγκη να αναπαραχθεί εδώ, φρονώ.

* Το μπλογκ αυτό είναι εδώ και αρκετό καιρό σε stand by mode (για όσους αναρωτιούνται).

Rien ne va plus

Διάβασα το Rien ne va plus της Μαργαρίτας Καραπάνου το καλοκαίρι που μας πέρασε, πλατσουρίζοντας δίπλα στα νερά της Αίγινας. Είναι γραμμένο με έναν τόσο πειραματικό τρόπο, που αναρωτιέμαι πραγματικά πόση μαεστρία (και φαντασία) χρειάζεται το ανέβασμα ενός τέτοιου πονήματος.

Οι συντελεστές μου είναι εν πολλοίς άγνωστοι, αλλά τους συγχαίρω για την τόλμη τους. ΚΑΙ σας το συστήνω, μόνο εάν είστε στο mood για πειραματισμούς.

Τι περίπου θα δείτε:

"Είναι η στιγμή στο παιχνίδι που δεν μπορεί ο παίκτης πλέον να επηρεάσει το μέλλον, είτε θετικά είτε αρνητικά. Τότε, που ακούγεται από τον κρουπιέρη το περίφημο «Rien ne va plus». Ή χάνεις ή κερδίζεις ό,τι έχεις ποντάρει. Συνήθως χάνεις.

Τα εφτά μπισκότα

Επειδή μου αρέσουν και τα μπισκότα και το μπαρ Trova με τη μπαρόκ αισθητική του και επιπλέον επειδή αγαπώ Μάκη Παπαδημητράτο και Βαγγέλη Αλεξανδρή -εμένα οι Κλέφτες που είχε σκηνοθετήσει ο πρώτος και έπαιζε ο δεύτερος πολύ μου άρεσαν, τόσο που έκανα συγκριτική ανάλυση με το Cul de Sac του Polanski, αλλά απ'ότι θυμάμαι δεν εντυπωσίασαν τόσο κανέναν άλλον τότε- θέλω να σας στείλω στην θεατρική τους BARάσταση που θα παίζεται δυο μέρες ακόμη, κι αν είμαστε τυχεροί μπορεί να πάρει και παράταση.

Πρόκειται για μια κωμωδία (τι άλλο;) με οκτώ χαρακτήρες -επτά είναι τα μπισκότα, μην μπερδεύεστε- τους οποίους ερμηνεύουν οι δύο ηθοποιοί. Το στόρι έχει ως εξής:

"Δυο ξαδέλφια πρέπει να φέρουν σε πέρας μια πρωτόγνωρη γι’ αυτούς αποστολή, προκειμένου να βοηθήσουν τον θείο και ευεργέτη τους, που βρίσκεται σε δύσκολη στιγμή και τους χρειάζεται. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να κάνουν ένα ταξίδι, μέχρι την Λάρισα και την Θεσσαλονίκη. Σε αυτό το ταξίδι όμως, θα ζήσουν τόσες περιπέτειες που μετά από αυτές, θα αλλάξει η ζωή τους…"

Αγγέλα

Από τη στενοχώρια και το μπέρδεμά μου δε ξέρω που να σταθώ πιο πολύ, χάνω το μπούσουλα. Ποια σημεία των καιρών είναι αυτά που κάνουν την Αγγέλα παράσταση μοναδική και καταλυτική και δε θα την έκαναν πριν δυο-τρία χρόνια; Ψηφίσατε, άρα ξέρετε, γιατί δεν ψηφίσατε σωστά. Οι υπέρογκες και γιγαντωμένες -εξαιτίας του εξωτερικού χρέους- δυσκολίες μιας χώρας που από την Τουρκοκρατία κι ύστερα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, μα, δεν τα καταφέρνει, υπήρχαν και τότε όσο υπάρχουν και τώρα και είχαν γίνει αντιληπτές από τον Σεβαστίκογλου, κι ας έμενε στο εξωτερικό για να αποφύγει μύρια κακά.

Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου είναι ένας Έλληνας που έμεινε πάνω από δεκαετία στη Ρωσσία και στη Γαλλία, γιατί η χώρα του δεν τον άφηνε να αναπνεύσει -με την εντελώς ουσιαστική έννοια. Ο Ένκε Φεζολλάρι είναι ένας ξένος που ήρθε στην Ελλάδα, γιατί η δική του χώρα του πρόσφερε ακόμη λιγότερα. Συγκυρία μοναδική: ο Ένκε ανεβάζει την Αγγέλα, γιατί του φέρνει μνήμες από την ανέχεια της Αλβανίας των παιδικών του χρόνων, όχι πως βέβαια δε βλέπει πλέον την Ελλάδα να κατρακυλά και να παραπαίει στην προσπάθεια να κρατηθεί στο τώρα και να μην πάει πολλά χρόνια πίσω. Ο Σεβαστίκογλου περιέγραψε την Ελλάδα του '50, τότε που τα χωριά άδειαζαν μετά τον Εμφύλιο και ο δροσερές κοπέλες πήγαιναν να βρουν την τύχη τους στα αστικά κέντρα.

Medea Redux

Φρέσκια πρόταση μέσα στον κοσμοχαλασμό μας έρχεται από το Θέατρο Πορεία. Αυτές τις μέρες, φρονώ, το πιο πρόσφορο μέρος να κάνει κάποιος τέχνη και τα ρέστα είναι σίγουρα η Ελλάδα: το κόστος έχει πέσει, βρίσκεις φτηνούς ή και δωρεάν ηθοποιούς, θεατρικούς συντελεστές και χώρους για να ανεβάσεις ό,τι μεγαλειώδες ονειρευόσουν τόσα χρόνια.

Βραδιές Κωμωδίας και Αυτοσχεδιασμού

Θα αφήσω το κείμενο των υπευθύνων να μιλήσει από μόνο του. Πρόκειται για βραδιές κωμωδίας και αυτοσχεδιασμού με πολύ γέλιο, το ξέρετε το stand up comedy, γαρ και την ξέρετε και τη Λουκία Ρικάκη που αναζωπύρωσε τη σπίθα τους πριν από χρόνια, μέχρι που μας άφησε. Δείτε τι κάνουν με το stand up μέλη της ομάδας AbOvo, Cheek-Bones και -το καλύτερο όνομα μένει για το τέλος- μέλη της ομάδας "Κάψε το Σενάριο".

Το ξύπνημα των νεκρών

Ένα από τα λιγότερο γνωστά, αλλά πολυαγαπημένα μου θεατρικά ανεβάζει σε πανελλήνια πρώτη η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ). Πρόκεται για το κύκνειο άσμα του του Χένρικ Ίψεν, Το ξύπνημα των νεκρών. Γραμμένο το  1899, με περίεργη τεχνική, δηλαδή με ανακάτεμα πολλών στοιχείων όπως ολίγος συμβολισμός, αρκετός νατουραλισμός και συνάμα ποιητικότητα.  

Είναι που η μεγάλη ηλικία του Ibsen, αντί να τον γεράσει στο μυαλό, τον έκανε να πειραματιστεί: "διόγκωσε τη φαντασία, το μυστήριο και τη διάθεση του για ακραίο πειραματισμό και μείξη των πιο ετερόκλητων ειδών – σε αυτό το έργο συνδυάζονται αλχημικά το οικογενειακό δράμα, ο νατουραλισμός, με την οριακή ποιητικότητα και τα ριζοσπαστικά «ονειρικά δράματα/ dream plays» του Στρίντμπεργκ. Όπου και να προσπαθήσουμε να το κατατάξουμε και με όποια κλειδιά να προσπαθήσουμε να το αποκρυπτογραφήσουμε, Το ξύπνημα των νεκρών δεν θα πάψει ποτέ να είναι ένα ερωτηματικό."

Ιδιωτικές Ζωές

Ποιοί είναι αυτοί οι περίεργοι μουσάτοι που κάνουν παρέα με τη Θάλεια Ματίκα; Δε τους γνωρίζω. Σκοπεύω να δω από την κλειδαρότρυπα τις ιδιωτικές τους ζωές, όπως και να 'χει. Ο Θεατρικός Οργανισμός S.Τ.Ε.P. μεταφέρει το πιο γνωστό θεατρικού του Sir Noël Coward -τον οποίο στα νιάτα του τον κατηγόρησαν για ροπή προς την εξυπνάδα, που πρέπει να ξεπεράσει ("...if he can overcome a tendency to smartness"), μα, είναι ποτέ;- από το Θέατρο Άλμα στην Αθήνα, πλέον στο θέατρο Αυλαία, στη Θεσσαλονίκη.

Θεατρικό Φεστιβάλ "Προτάσεις" στη Θεσσαλονίκη

Στη συμπρωτεύουσα και για πέμπτη χρονιά διοργανώνει η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, στο θέατρο Αμαλία το θεατρικό ανοιξιάτικο φεστιβάλ Προτάσεις. Από τις 20 Απριλίου ώς τις 12 Μαΐου, το «Εργοτάξιο θεατρικών αναζητήσεων» θα δώσει σε όλους τουλάχιστον μία ευκαιρία να δουν μια θεατρική παράσταση της αρεσκείας τους. Για όλους έχει ο τορβάς (που τις θυμάμαι όλες αυτές τις φαιδρές, καταπληκτικές εκφράσεις, μου λες;)

Γράμμα από τη Φυλακή για τους Ευρωπαίους

Εσείς την ξέρετε την ιστορία με το γράμμα που έγραψε ένας κάποιος Α. Γ. Μαγκάκης έγλειστος στον Κορυδαλλό; Το γράμμα αυτό, που απευθυνόταν στους λαούς της Ευρώπης, πήρε φόρα, δημοσιεύτηκε παντού, Ευρώπη, Ασία, Αμερική, ενέπνευσε και κινητοποίησε διεθνείς οργανισμούς και η Διεθνής Αμνηστία το τύπωσε σε πολλές γλώσσες με τα έσοδα από τις πωλήσεις να κατατίθενται για τα δικαιώματα υπέρ των πολιτικών κρατουμένων.

Ναι, καλά καταλάβατε, η ιστορία αυτή είναι πολύ παλιά. Τότε που οι κομμουνιστές στη χώρα μας έμπειναν φυλακή και όσοι αγόραζαν Ριζοσπάστη καλούνταν στο τμήμα για ανάκριση. Τότε που έπρεπε να βγάζεις το σκούφο σου που είσαι κάτοικος μιας χώρας που αυτοαποκαλείτο "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" και έβγαζε λάβαρα με το "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια" με την πρώτη ευκαιρία.

Η Μεταμόρφωση

Κάφκα και ξερό ψωμί, υποστηρίζω πάντα. Γιατί, η καθημερινότητα είναι μια τέτοια ανακατωσούρα, που ώρες-ώρες δεν την αντέχουμε. Αν όμως δούμε πόσο μαλλιά-κουβάρια είναι όλα στο καφκικό σύμπαν, τότε παίζει και να ανακουφιστούμε. Έχουμε το προνόμιο να μη ζούμε σ'αυτό, αν μη τι άλλο.

Sex and the Village

Το ξέρω ότι συνήθως σας προτείνω συνήθως τα πιο ιδιαίτερα έως τα πιο κουλά, αλλά, ξέρετε, όποιος θέλει να είναι trendsetter πρέπει να μυρίζεται τις τάσεις και να τις ακυρώνει ή να τις επιβεβαιώνει. Παρωδία σας έχω τώρα και μάλιστα του Sex and The City. Για την ποιότητα του ανεβάσματος δεν έχω ιδέα και δε φέρω καμία ευθύνη -ο χώρος τουλάχιστον, το Trova Bar, είναι μια χαρά.

Τρεις τσούπρες, αντί για τέσσερις και downtown Τυρνάβου, αντί για Manhattan. Πείτε μου, βάζει ο νους σας κάτι πιο κουλό; (Όσο πιο κουλό, τόσο πιο καλό, έχει πει ένας σοφός, για να ξέρετε)