Και πάλι Θέατρο του Νέου Κόσμου, όχι δεν είμαι fan, απλώς τυχαίνει να ανεβάζει τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της θεατρικής χρονιάς. Ανήμερα τα Χριστούγεννα, πρεμιέρα της Δωδέκατης Νύχτας ή Ό, τι θελήσετε, από τις ελάχιστες ενδιαφέρουσες κωμωδίες του Shakespeare. Δέκα γυναίκες, η σκηνοθέτης Ελένη Γεωργοπούλου και τα καταπληκτικά κοστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ.Επιτέλους μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση για το ανέβασμα των κωμωδιών του Σαίξπηρ! Κάτι σαν ένα παιχνίδι! Πολύχρωμοι ήρωες, φορμαλιστικά καταπληκτικά κοστούμια που μετασχηματίζονταν πάνω στην σκηνή, διαλύονταν και ξανακολλιόνταν. Εικαστικά ήταν κάτι το μαγικό. Λίγο απλοϊκό όμως, το σκηνικό με τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, νομίζω ότι κάτι έλειπε από το ολόλευκο πάτωμα, προκειμένου να δέσει το σουρεαλιστικό των κοστουμιών.
Η Γεωργοπούλου κατάφερε για ακόμη μια φορά να αποδείξει ότι της αξίζει ο τίτλος του σκηνοθέτη. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ προσεγμένη δουλειά συνόλου, όπου η κάθε ηθοποιός πρόβαλε ως άτομο τον καλοδουλεμένο ρόλο μέσα στα πλαίσια όμως της ομάδας.
Πάρα πολύ καλές ερμηνείες από όλες τις ηθοποιούς, ξεχώρισα όμως την Μαρία Τσιμά στον ρόλο του Φέστε και την Στέλλα Ράπτη στον ρόλο του Σερ Άντριου Εϊγκιουτσικ. Μην με ρωτήσετε το γιατί μου έκαναν περισσότερη εντύπωση οι δύο συγκεκριμένες ηθοποιοί και όχι οι πιο πρωταγωνιστικοί ρόλοι - ηθοποιοί, αυθόρμητο και ανεξήγητο. Ίσως επειδή ήταν εκείνες που κατάφεραν να κρύψουν εντελώς το γυναικείο τους φύλο, υποδυόμενες ανδρικούς ρόλους. Γιατί το μόνο που μου κακοφάνηκε στην συγκεκριμένη παράσταση ήταν ότι δεν υπήρχε ούτε ένας άνδρας, σε ένα έργο που ήδη παίζει πολύ με την μεταμφίεση και την αλλαγή των φύλων. Πόσο μάλλον που είχε γραφτεί σε μια εποχή και για ένα θέατρο που έπαιζαν μόνο άνδρες και αγόρια (για τους γυναικείους ρόλους). Ίσως ο συγκεκριμένος πειραματισμός να μην πέτυχε. Μπορεί βέβαια κάποιος άλλος να διαφωνήσει μαζί μου.
Να πάτε λοιπόν κι εσείς για να μου πείτε την γνώμη σας… Θα περιμένω.
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου–Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου
Σκηνικά–Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Ναταλία Παρθένου
Μουσική: Θανάσης Βλαβιανός
Φωτισμοί: Λίνος Μεϊτάνης
Παίζουν(μόνο γυναίκες): Μαρία Τσιμά, Ν. Τσεκούρα,Ε. Κουνάδη, Α. Κορτσαρίδου, Σ. Ράπτη, Ε. Γραμματικοπούλου, Ελένη Τζανετουλάκου, Έ. Λαρίου, Ι. Ασημακοπούλου
Θέατρο του Νέου Κόσμου- Θεατρική Εταιρεία Πόλις
Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Φιξ, 210-9212900
Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου
Σκηνικά–Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Κίνηση: Ναταλία Παρθένου
Μουσική: Θανάσης Βλαβιανός
Φωτισμοί: Λίνος Μεϊτάνης
Παίζουν(μόνο γυναίκες): Μαρία Τσιμά, Ν. Τσεκούρα,Ε. Κουνάδη, Α. Κορτσαρίδου, Σ. Ράπτη, Ε. Γραμματικοπούλου, Ελένη Τζανετουλάκου, Έ. Λαρίου, Ι. Ασημακοπούλου
Θέατρο του Νέου Κόσμου- Θεατρική Εταιρεία Πόλις
Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Φιξ, 210-9212900
1 σχόλιο:
Με έντονη και μοντερνίζουσα διάθεση για θεατρικό παιχνίδι τα κορίτσια της ομάδας "Πόλις" καταθέτουν εδώ την πρόταση τους για την Δωδέκατη Νύχτα. Με τη ζωντάνια και ομολογουμένως το κέφι των ερμηνειών τους ξεπερνούν σκοπέλους ασάφειας στη σκηνοθεσία που αφήνει κατά τόπους έκθετη την παράσταση. Ωστόσο το εγχειρημά τους αποτελεί παρολαυτά μια έντιμη ανάγνωση στο αριστούργημα του Σαίξπηρ με όχηματα κυριώς τον αυτοσχεδιασμό και την προβολή του θηλυκού έτσι κι αλλιώς στοιχείου. Ωστόσο, αυτή ειδικά η άποψη και η ανάγκη του θιάσου φαίνεται που και που να κουράζει και να είναι ανεπαρκής να υποστηρίξει το ίδιο το εγχείρημα πχ η μονή διανομή της Βιόλα - Σεμπάστιαν στη σκηνή της αναγνώρισης. Η ερμαφροδιτη φύση του έρωτα καταλήγει έτσι να είναι στόχος ασαφής και σκηνικά ανεπαρκής.
Στα συν της παράστασης τα εκθαμβωτικής ομορφιάς κοστούμια της.
Δημοσίευση σχολίου