Φούστα Μπλούζα

Των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου


Ο Γιώργος Χρονάς στην Ωδή στη Μαίρυλιν Μονρόε μεταξύ προκλήσεων και προσκλήσεων καλεί να ζωγραφίσουμε πάνω στο σώμα της πρωταγωνίστριας όλες τις εμμονές, τις ψυχώσεις και τις νευρώσεις μας, τις πληγές και τα απωθημένα θέλω μας, τις κρυφές επιθυμίες και τις λαχτάρες που μένουν πάντα ευχές, προσευχές και κατάρες μας. Λέει λοιπόν ο ποιητής μια μεγάλη αλήθεια. Ό,τι στοιχειώνει ανά πάσα στιγμή τη ζωή και την ψυχή μας το φοράμε καπέλο στον αποδιοπομπαίο τράγο μας κι αυτό το πτώμα, το στολισμένο μ' ό,τι πρόκαμε να νιώσει η θλίψη μας, το διακορευμένο από όσο άντεξε στην αναμέτρηση του μαζί μας, το βαφτίζουμε και το εκθέτουμε θέαμα στη βορά των αδηφάγων ματιών μας, το σταυρώνουμε και με την ψυχή μας γελάμε.

"Τα σα εκ των σων σοι προσφέρωμεν κατά πάντα και δια πάντα" λέγοντας αυτόν τον βιασμό μας. Ποιό πρόσωπο είναι το πλέον κατάλληλο λοιπόν για να αντέξει αυτήν την προβολή και την προσβολή πέρα από την πασίγνωστη, λαμπερή και ταυτόχρονα τραγική Μαίρυλιν; Γιατί ο ηθοποιός, ως γνωστόν, και κατά συνέπεια το θέαμα είναι η ζωντανή αποτύπωση της εποχής μας, όπως είχε πει ένας άλλος ποιητής παλαιότερα, κι αυτό που προβάλλεται είναι αυτό που σταυρώνεται για να προσκυνηθεί όπως είπε πιό πρόσφατα και η Λίνα.

Θεώρησα την εισαγωγή αυτή απαραίτητη γιατί στην παράσταση που παρακολούθησα ερχόμουν διαρκώς αντιμέτωπος πέρα και πάνω από τις τραγελαφικές επί σκηνής καταστάσεις με τον περίφημο πίνακα του Γουόρχολ με τη Μαίρυλιν σε αντίγραφα τέσσερα και πολύχρωμα που δέσποζε ψηλά στην όψη του σκηνικού σε ένα μεγαλείο ανυπέρβλητο σαν φωτεινός Θεός σηματοδότης. Σοφή σκηνογραφική επιλογή. Γιατί πάνω και πέρα από μια εμπορική παράσταση εδώ έχουμε να κάνουμε με λαϊκή τέχνη. Pop art αν προτιμάτε.Ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου έστησαν στο θέατρο της Πειραιώς 131 μια πολύ καλή εμπορική παράσταση. Εν ολίγοις, η υπόθεση ασχολείται με τις περιπέτειες που προκαλεί στη ζωή των μεγαλοαστών ηρώων μας η έλευση του πρώτου άνδρα της συζύγου του ζευγαρίου, Θανάση, ο οποίος μετά την εγχείριση αλλαγής φύλου που υπέστη επανέρχεται ως Φλορίντα για να γνωρίσει τον 17χρονο γιό που του γέννησε το "αμαρτωλό" παρελθόν του.

Με τα γνώριμά υλικά και τον τρόπο τους κάτω από την επιφάνεια μιας εύπεπτης κωμωδίας παρεξηγήσεων ο Ρέππας και ο Παπαθανασίου έστησαν ένα θέαμα αυθόρμητο και λαϊκό που φέρει εντέχνως αφομοιωμένους όλους τους προκατόχους τους στην κωμωδία ηθών, την commedia dell' arte και την γαλλική φαρσοκωμωδία από τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο, τον Γκολντόνι, τον Κουρτελίν και τον Μαριβώ μέχρι στα καθ' ημάς τον Σακελλάριο και τον Γιαννακόπουλο, τον Γιαλαμά και τον Πρετεντέρη.

Πιστοί και φιλότιμοι στο οργανωμένο "έγκλημα" των συγγραφέων - σκηνοθετών και οι ηθοποιοί μας χάρισαν μια πολύ ζωντανή και κεφάτη παράσταση που μάλλον δεν θα αρκεστεί στον ένα μόνο χρόνο επιτυχίας με προεξέχουσες τις μορφές της Ρωσίδας υπηρέτριας Σοφίας Μουτίδου, του κραυγαλέα γκέι αμπιγιέρ της Φλορίντα και φαν της Δέσποινας Βανδή Πάνου Σταθακόπουλου, του συντηρητικού έως και φασίστα βεβαίως βεβαίως Λυκειάρχη Τάκη Παπαματθαίου και της χαμένης στον κόσμο του ζεν, της ψυχανάλυσης, αλλά και της υστερικής ανυστερόβουλης μοναξιάς των 45 Μαρίας Κατσανδρή.

---

Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου, Μιχάλης Ρέππας
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Παίζουν: Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Ελισάβετ Μουτάφη, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Ελένη Κρίτα, Μαρία Κατσανδρή, Σοφία Μουτίδου, Τάκης Παπαματθαίου, Πάνος Σταθακόπουλος

Ελληνική Θεαμάτων

Θέατρο Πειραιώς 131
Πειραιώς 131, 210 - 3450922