Τον Ηλία Λογοθέτη τον γνωρίζουμε κατά βάση ως κωμικό ηθοποιό. Η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του και αρκετοί κινηματογραφικοί- τηλεοπτικοί του ρόλοι συνηγορούν σ' αυτό, όμως στο σανίδι έχουμε συνήθως πρόσβαση σε μια ποικιλόμορφη εικόνα του. Η Νεκρή Ζώνη του Harold Pinter (το 2000 σε σκηνοθεσία Αντύπα) ήταν η αποκαλυπτική παράσταση που μου επέτρεψε να δω την σοβαρή, ήρεμη πλευρά του, που η μαγεία της είναι πολύ μεγαλύτερη από την κωμική του (όχι βέβαια ότι θα εκλείψουν ποτέ οι ρόλοι στους οποίους τον έχουμε συνηθίσει, όπως σε μια νέα τηλεοπτική σειρά, τον Ομφάλιο Λώρο).Εν πάσει περιπτώσει, η ενασχόληση του Ηλία Λογοθέτη με το Γεώργιο Βιζυηνό είναι ακόμη μια άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή του. Ύστερα από το ρόλο του στην πολυβραβευμένη ταινία Το μόνον της ζωής μου ταξίδιον (2001) του Λάκη Παπαστάθη πρωταγωνιστεί στη θεατρική μεταφορά του εξίσου γνωστού διηγήματος Το Αμάρτημα της μητρός μου. Η ρεαλιστική αγροτική ηθογραφία του Γεωργίου Βιζυηνού, όσο κι αν ακούγεται σαν παλιά ιστορία, δε χάνει ποτέ τη θέση της στις πολιτιστικές μας αναζητήσεις, γιατί ο γλαφυρός λόγος του πεζογράφου που τέλειωσε τη ζωή του στο Δρομοκαίτειο και στον οποίο χρωστάμε την έκφραση «άρες, μάρες, κουκουνάρες» είναι πάντα δροσερή πνοή για τους φιλολογίζοντες.
Παρόλη την άκρα λιτότητα (που αγγίζει την προχειρότητα) του σκηνικού χώρου, η δεσπόζουσα μορφή του Λογοθέτη στο ρόλο του γιου που με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό χάνεται σε φλας-μπακ στις παιδικές και νεανικές του αναμνήσεις και τις διηγείται στο κοινό, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, τόσο που σχεδόν η βοηθητική παρουσία των υπόλοιπον ηθοποιών περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ακόμη και της μητέρας, που η εμμονή της με τα κοράσια και ο κρυφός πόνος της είναι στην ουσία η αιτία της διήγησης.
Με εκφορά του λόγου που κάνει το κράμα δημοτικής και καθαρεύουσας ξεκάθαρο και εύληπτο ο Λογοθέτης ζωντανεύει το κείμενο αφήνοντας να διαφανεί εκτός από τα βασανισμένα βάσανα και ο χιουμοριστικός τόνος του διηγήματος, και θυμίζει το πλέξιμο της γλώσσας, ώστε να βγει απ' αυτήν όχι μια στεγνή διήγηση, αλλά μια που μοιάζει λίγο με κέντημα. Αυτό όμως για όσους έχουν αδυναμία στην πορεία της ελληνικής γλώσσας και εξοικείωση με τα διάφορα στάδιά της.
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Σκηνογραφία: Νίκος Αλεξίου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Παίζουν: Ηλίας Λογοθέτης, Μαρία Ζαχαρή, Κώστας Βελέντζας, Μιχάλης Κοιλάκος, Εύα Οικονόμου, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Διονύσης Κλάδης
Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν-Υπόγειο
Στοά Πεσμαζόγλου, 210 3228706
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου