Ακροπολις Reconstruction

βασισμένo στο έργο του Στανίσλαβ Βισπιάνσκι και την παράσταση του Γιέρζι Γκροτόφσκι

Περιμένοντας στο πεζοδρόμιο μέχρι να μας φωνάξουν μέσα, οι φίλοι μου με ενημέρωναν ότι ουσιαστικά θα δούμε ένα έργο και από πίσω του κολλημένα άλλα δύο μικρότερα. Σύνολο 3 ώρες. Θυμήθηκα άθελά μου ότι τα κινηματογραφικά στούντιο του Bollywood δεν διανοούνται να φτιάξουν ένα έργο κάτω των 3 ωρών

«για να αισθάνεται ο θεατής ότι κάνει καλή απόσβεση των χρημάτων του». Χμ. Μιλήσαμε επίσης για το πώς οι προσδοκίες με τις οποίες πας να δεις ένα έργο επηρεάζουν την εικόνα που θα σχηματίσεις. Εκείνοι μπαίναν με ντεμί. Εγώ απλώς μπήκα.

Όμορφος χώρος, εμπνευστικός. Ευγενικοί υπάλληλοι. Ανοίξανε τις πύλες της αίθουσας και αποκαλύφθηκε μια ομίχλη (ειπώθηκαν 1-2 ηφαιστειακά αστεία). Μου θύμισε το Blind Light του λατρεμένου Anthony Gormley – ένα σύννεφο εγκιβωτισμένο σε ένα γυάλινο δωμάτιο, κι ο κόσμος να περπατά και να γελά μέσα σαν παιδί. Ψήλωσαν οι προσδοκίες! Το σκηνικό μίνιμαλ και γκρι - δηλαδή υπέροχο. Μια γκρι πισίνα στο κέντρο και οι ηθοποιοί εντός. Το νερό μου το είχε αποκαλύψει το αφισάκι του έργου και χάρηκα που πράγματι είχε κεντρικό ρόλο στην παράσταση. Και εκμυστηρεύομαι εδώ ότι το νερό της αφισούλας ήταν ο κύριος λόγος που με παρακίνησε να βγάλω εισιτήρια.

Η παράσταση ξεκινάει. Είναι τόσο χαριτωμένη η ιδέα ενός τσούρμου αγγέλων που ζωντανεύει από τον εσωτερικό διάκοσμο ενός καθεδρικού και αρχίζουν μπροστά στα μάτια σου να περιεργάζονται τον έρωτα.. πόσο μάλλον αν κάποιοι ηθοποιοί έχουν κάτι τόσο μα τόσο αγγελικό στο πρόσωπό τους: ) Γι’ αυτό και χάρηκα όταν έδειξαν επίγνωση της δύναμής του προσώπου τους και άρχισαν κάποιοι από αυτούς να περπατούν ανάμεσά μας, ψάχνοντας τα βλέμματά μας, κοιτάζοντάς μας επίμονα και ξεκινώντας μαζί μας έναν άρρητο διάλογο. Κάποιες φορές και ρητό: «Είμαι όμορφη;» «Πολύ!»

Πράγματα πολλά ακολούθησαν, χορός, experimental vocals, κίνηση, πολλή κίνηση, ιδρώτας, συζήτηση με το κοινό, γήτεμα, σποραδικές προσπάθειες να βγει νόημα με κυμαίνουσα επιτυχία, σκηνοθετικά ευρήματα, συγγραφικά ευρήματα, σκηνογραφικά ευρήματα και μια ολόκληρη πράξη στα πολωνικά! Κάπου εκεί μπαίνοντας στην τρίτη ώρα κοιτούσα τα παιδιά στη σκηνή και αισθανόμουνα ότι έβλεπα δικούς μου ανθρώπους.

Όταν τέλειωσε η παράσταση δεν μπόρεσα να μην πάω να τους πω ένα βιαστικό και ντροπαλό μπράβο. Το άξιζαν! Η προσπάθεια τους φαντάζει δυσθεώρητη στα μάτια τα δικά μου. Τόσο που αναρωτήθηκα αν τα 20 ευρώ εισιτήριο ενός μικρού σε χωρητικότητα θεάτρου είναι ικανό να τους προσφέρει τις απολαβές που τους πρέπουν. This is Athenswood.

---

Κείμενο: Στανίσλαβ Βισπιάνσκι

Μετάφραση: Δημήτρης Χουλιαράκης
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνογραφία: Αντώνης Δαγκλίδης
Κοστούμια: Ντόρα Λελούδα
Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Περβολαράκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιάννης Δρακουλαράκος
Β' βοηθός σκηνοθέτη – Διδασκαλία πολωνικών: Σταματίνα Παπαμιχάλη
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κλουκίνας
Παίζουν: Θεοδώρα Τζήμου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Αγγελική Δημητρακοπούλου, Γιώργος Κριθάρας, Λάμπρος Φιλίππου, Γιώργος Χριστοδούλου, Γιώργος Κριθάρας

Θησείον Ένα Θέατρο για τις Τέχνες
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, 210 3255444

---

Τα credits για το κείμενο πηγαίνουν στο αγαπημένο ΑΠαπα, που τον υπερευχαριστούμε.