Σελίδες

13/3/12

Αλήτες Θεατρίνοι


O Simon Gray έγραψε λίγο-πολύ τα πάντα όσο ζούσε: νουβέλες, θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια, διασκευές, απομνημονεύματα διανθισμένα με αυτοσαρκασμό και πανεπιστημιακές εργασίες. Όπως και διόρθωσε κάμποσες, καθότι καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Queen Mary. Έργα του ανεβάστηκαν και συνεχίζουν να ανεβάζονται, γιατί εκτός από διασκεδαστικά, αλλά και καλογραμμένα -και ορισμένα πολυπρόσωπα, που είναι συχνά το ζητούμενο στο θέατρο.

Το σχήμα που σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αθερίδης αποφάσισε να ανεβάσει το Stage Struck στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Alan Bates όταν πρωτοανέβηκε το 1979 -έχει μάλιστα ομοιότητες με το Sleuth που όλοι το γνωρίζουμε καλά, ειδικά μετά το ανέβασμα του Κιμούλη.


Ένας αποτυχημένος ηθοποιός, αλλά επιτυχημένος διευθυντής σκηνής ζεις στη σκιά της ντίβας συζύγου του, η οποία του ανακοινώνει μια ωραία πρωία ότι έχει μόνο τρεις μέρες διορία να εγκαταλείψει τη συζυγική τους εστία. Φυσικά, ο Ρόμπερτ δε το βάζει εύκολα κάτω και επιστρατεύει διάφορα τεχνάσματα για να εκδικηθεί. Μερικά ακόμη πρόσωπα προστίθενται, από έναν ψυχίατρο, έναν εραστή κι έναν ντετέκτιβ για να κάνουν το θεατρικό μια κωμωδία-θρίλερ, αν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός.

Σχήμα λίγο άνισο νομίζω, η Παναγοπούλου και ο Χρυσικάκος είναι άλλης σχολής, ο Συσσοβίτης άλλης και ο Λαέρτης Βασιλείου έχει πιο φρέσκο στυλ. Τέτοιες παραστάσεις που βασίζονται υπερβολικά στο ομαδικό παίξιμο και στη χημεία μεταξύ του συνόλου δεν είναι εύκολες. Κανείς δεν ξέρει αν θα πετύχει η συνταγή, και βλέποντας τις κριτικές του κοινού στο Αθηνόραμα, αντιλαμβάνομαι ότι ο καθένας γράφει τα δικά του. Προφανώς οι προσδοκίες είναι πολύ διαφορετικές:  άλλοι θεατές είναι οκ με το παίξιμο τύπου τηλεοπτικό σήριαλ, άλλοι περιμένουν κάτι διαφορετικό και δε το βρίσκουν.

Εγώ αυτό που κυρίως θέλω να σχολιάσω σχετικά με την παράσταση εν γένει είναι το έντονο πάρε-δώσε μεταξύ ηθοποιών και κοινού, πάντα μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. Άπειρες κριτικές θεατών, αντικρουόμενες όπως έιπα, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Σημασία για μένα έχει ο ρόλος των Social Media στη διαμόρφωση και αποκρυστάλλωση ενός πολιτιστικού γεγονότος, καθώς και στην επιρροή της εβδομαδιαίας πολιτιστικής μας ατζέντας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μας έτυχε να επιλέξουμε την πολιτιστική μας έξοδο μέσω των facebook events στα οποία έχουμε προσκληθεί, συχνά μάλιστα αυτός είναι ο μόνος τρόπος ενημέρωσής μας. Στη συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, το δυναμικό γκρουπ του Αλήτες Θεατρίνοι (πάνω από 2.000 μέλη) με την έντονη παρουσία του Λαέρτη Βασιλείου, της Βάσιας Παναγοπούλου και λιγότερο των υπόλοιπων θεωρώ ότι δημιουργεί τάση, ενημερώνει και ενδεχομένως φέρνει θεατές στην παράσταση -κατά μια έννοια, επιμορφώνει. Εξίσου σημαντική είναι η αποκαθήλωση των ειδώλων στη σόου-μπιζ: επιτέλους οι ντίβες έγιναν ξανά άνθρωποι και άφησαν πίσω τους το τουπέ. Είναι ωραίο το κοινό να έχει τη δυνατότητα να συνομιλεί, έστω και ηλεκτρονικά με τους συντελεστές ενός πολιτιστικού γεγονότος, πόσο μάλλον να λαμβάνει ηλεκτρονικές ευχαριστίες, σε αντάλλαγμα για τον ενθουσιασμό του για αυτό.

Αυτά από μένα, δείτε για τι ακριβώς μιλάω στο FB group και, αν θέλετε, πηγαίνετε στην παράσταση -προσωπικά τη βρίσκω λίγο παλιομοδίτικη, αλλά περί ορέξεως...

Δείτε πρώτα το τρέιλερ:




Απόδοση: Βάσια Παναγοπούλου, Αλίνα Κοτσοβούλου
Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Θοδωρής Αθερίδης
Σκηνικά: Μυρτώ Αναστασοπούλου
Κοστούμια: Ευγενία Ζήντρου
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Λαέρτης Βασιλείου, Βάσια Παναγοπούλου, Τάκης Χρυσικάκος

Θέατρο Άνεσις - Σκηνή Ανδρέας Βουτσινάς
Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107488881

Παραστάσεις: Τετάρτη με Κυριακή, έως 8 Απριλίου
Είσοδος: Τε, Πέ: 11€, Πα, Σά, Κυ: 18€ (πλατεία), 14€ (εξώστης), 11€ (φοιτητικό)

Δεν υπάρχουν σχόλια: