Σελίδες

12/10/06

Ιστορίες για Γαμοφοβικούς

Των Βασίλη Ραίση και Μαριάννας Κάλμπαρη

Ακόμη μια θεατρική παράσταση που επαναλαμβάνεται για λίγες μόνο παραστάσεις, ύστερα από απαίτηση του κοινού, υποθέτω...Εγώ, δυστυχώς, δεν είμαι από αυτούς που καταδιασκέδασαν κάθε λεπτό που περνούσε χθες βράδυ στο Υπόγειο.

Ίσως κάποιοι να πάνε παρακινούμενοι από την χαριτωμένη αφίσα με το κοριτσάκι-νυφούλα που διαφημίζει την παράσταση σε τζάμια στο κέντρο. Άλλοι λόγω του πρότερου έντιμου βίου της Κάλμπαρη στην Πειραματική. Αυτή τη φορά όμως η εύθυμη ονειροφαντασία δεν πέτυχε. Ο μάγος που μαγειρεύει τα όνειρα μιας μικρής (που αντί να κοιμηθεί για να ναι φρέσκια για το σχολείο την επομένη, επιμένει να μάθει τι εστί γάμος και τα σχετικά) το μόνο που κάνει καλά είναι να συνδυάζει φράκο με φούστα από τούλια. Τα κλισέ παραταγμένα όλα μαζί καμιά φορά βγάζουν γέλιο, πιο πολύ απλώς κουράζουν. Η ροή της παράστασης προβληματική ή ίσως και το ακατάστατο patchwork να ήταν ηθελημένο, πάλι όμως κακοσυνδυασμένο. Στη φίλη μου που ρώτησε «και γιατί ήρθαμε να το δούμε αυτό;» απάντησα με σιγουριά «γιατί υποστηρίζουμε το σύγχρονο ελληνικό θέατρο». Αλήθεια είναι. Το υποστηρίζουμε με πάθος, αλλά δε γίνεται να μας αφήνει πάντα ευχαριστημένους.

Η παράσταση είναι χαλαρά δομημένη σε διάφορα στάδια: δυο άνθρωποι γνωρίζονται και τα φτιάχνουν, παντρεύονται, γεννοβολούν, χωρίζουν, έχουν το παιδί από κοινού κτλ. Επειδή όμως ο γάμος αποδεικνύεται πεδίο μάχης, η σκηνή παίζει με παραλλαγές. Η μικρή της παράστασης θέλει οπωσδήποτε happy end, τελικά μαθαίνει το παραμύθι με το τσουκάλι, μια άλλη εκδοχής της Μήδειας ( —Που είναι το παιδί; —Στο φούρνο.) και μερικά ακόμη ξώφαλτσα, ώσπου να πέσει να κοιμηθεί χωρίς άλλα όνειρα, για να φύγουμε κι εμείς. Πριν βγούμε στη δροσερή νύχτα όμως, πήξαμε στα νυφικά και τους γαμπρούς και αναρωτηθήκαμε γιατί οι συγγραφείς δεν έβαζαν στο παιχνίδι και άλλα θέματα όπως τα γραφεία γνωριμιών ή τους γκέι γάμους ή ένα πραγματικά φλέγον ζήτημα, πέρα από τα τετριμμένα.

Οι ηθοποιοί έκαναν ό,τι μπορούσαν, κάπως υστερικά είναι αλήθεια, αλλά το υλικό δεν τραβούσε. Έτσι απλά. Άφηνε μια απορία παρά μια ευφορία.

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Πορτόλου.
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασίλης Μπράμης.
Παίζουν: Λεωνίδας Κακούρης, Κατερίνα Λυπηρίδου, Πέτρος Αλατζάς, Τζένη Κόλλια, Μαριάννα Κάλμπαρη, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Διαμαντής Κρασανάκης κ.α.

Θέατρο Τέχνης-Καρόλου Κουν-Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5, τηλ.: 210-3228706

Δεν υπάρχουν σχόλια: