Liebestod

της ομάδας ΟΠΕRA

Liebe στα γερμανικά σημαίνει έρωτας. Tod σημαίνει θάνατος. Με το θάνατο από έρωτα λοιπόν και όχι με μια ιστορία για την Ιουλιέτα και το Ρωμαίο ( τι αοριστία κι αυτή) ασχολείται η εν λόγω παράσταση. Που μας κάνει σίγουρα να διασκεδάσουμε με τα ανακυκλώσιμα υλικά της και να σκεφτούμε ότι το χαρτόκουτο –από δεκάδες τέτοια αποτελείται το μερικώς αποσπώμενο σκηνικό της— έχει τρελή πέραση φέτος όπως και το μουσικό θέατρο.

Η ομάδα ΟΠΕRΑ όμως ασχολήθηκε κατεξοχήν με το μουσικό θέατρο, προτού το αποτολμήσουν κάποιοι άλλοι. Η εξαιρετική πρώτη τους παράσταση, οι μολιερικές Σοφολογιότατες σε ένα θέατρο χαμένο κάπου στη Συγγρού (Ανάλια το λεγαν, θυμάμαι, και πληρώναμε τότε ακόμα με δραχμές) είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Την ίδια γραμμή στα κοστούμια με έντονη προσωπικότητα και στις παραμυθένιες μελωδίες ακολουθούν ακόμα, το έχουν όμως σαφώς ρίξει λίγο στο μεταμοντέρνο. Κάτι καθόλου κακό εκ πρώτης όψεως (το ίδιο κάνουν μιλιούνια θεατρικά σχήματα φέτος) αλλά η μαζικότητα ακριβώς του φαινομένου ακυρώνει εκ των πραγμάτων την πρωτοπορία του.

Μένουμε τελικά, με το δραματουργικά επεξεργασμένο με κωμική διάθεση Romeo+Juliet • με ευχάριστη κίνηση και χορογραφία, με αποσπασματική και εγκιβωτισμένη διήγηση και συναρπαστικές μελωδίες• επίσης, με διάφορα επιστημονικά πορίσματα περί ντοπαμίνης και άλλων χημικών ουσιών που εκκρίνονται στον οργανισμό όταν αυτός ερωτεύεται ή απορρίπτεται• το σημαντικότερο, με τα πολύ επαγγελματικά και με γοητευτικούς πρωταγωνιστές βίντεο του Στάθη Αθανασίου που στέκονται άνετα από μόνα τους (εδώ χάνονται κάπως μέσα στην αργοκίνητη ατμόσφαιρα).

Οι χιπ-χοπ επιρροές των κοστουμιών και η χρήση του υλικού συσκευασίας με blister (θαύμα είναι πως δεν πήδηξε κανείς ν’αρπάξει ένα κομμάτι για ν’ αρχίσει να σπάει φουσκίτσες) δεν κατάφεραν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Και δεν τα λέω μόνο εγώ αυτά, τα λέει και το καλόγνωμο κοινό της χτεσινής πρεμιέρας —γιατί, όταν τρεις θεατές σε διαφορετική μεριά του θεάτρου βγάζουν ταυτόχρονα το κινητό τους για να ελέγξουν την ώρα, ε, τότε, σίγουρα, κάτι τρέχει.

---

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής, Σταύρος Γασπαράτος, Αλέξανδρος Τσιλφίδης
Χορογραφία - Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Δραματολόγος: Έλσα Ανδριανού
Ταινία: Στάθης Αθανασίου
Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Δανάη Σαριδάκη, Κωστής Κορωναίος, Νέστωρ Κοψιδάς

Δραματουργική σύνθεση της Ομάδας ΟΠΕRA

Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας - Α' Σκηνή
Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη, 210-8838727