Δεύτε, λάβετε φως, γιατί οι εναπομείνασες παραστάσεις της χειμερινής σαιζόν τελειώνουν οριστικά στις 29 Απριλίου. Φτωχότερη η Αθήνα χωρίς τις αμέτρητες θεατρικές σκηνές της, πλουσιότερη όμως σε διασκεδάσεις...εύκρατου κλίματος.
Μέχρι την τελευταία Κυριακή του Απρίλη, λοιπόν, προλαβαίνετε μερικές από τις αγαπημένες παραστάσεις του χειμώνα. Πιο συγκεκριμένα έχετε την τελευταία ευκαιρία να δείτε: Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ με την Άννα Βαγενά στο θέατρο Μεταξουργείο, Η Τέχνη του Κυρίου Χάαρμαν σε σκηνοθεσία Μπέττυς Αρβανίτη, Ραδιο-φόνοι με το δίδυμο Ράντου – Χαραλαμπόπουλος. Αν αγαπάτε τις μουσικές παραστάσεις γέλια-και-χαρές μη χάσετε την Τσινετσιτά και τους Ήρωες. Για κάτι πιο εναλλακτικό και αίσθηση πριβέ θέασης προτιμήστε η Προσπερίνα και ο Ναύτης.
Η επιλογή του blog πάντως, ίσως και για λόγους extra συμπάθειας στο Γιώργο Μιχαλακόπουλο, είναι το Ντα. Μια παράσταση ημι-αυτοβιογραφική, όπου ο βραβευμένος με Tony Award Hugh Leonard περιγράφει με τη χαρισματική πένα του παιδικές και νεανικές ιστορίες, έτσι όπως έρχονται ανάκατα στο μυαλό ενός επιτυχημένου πλέον θεατρικού συγγραφέα ύστερα από τον ενταφιασμό του αγαπημένου του θετού πατέρα Da (Daddy). Ο Μιχαλακόπουλος, (ή αλλιώς γεμάτος οίστρο ποιητής που απήγγειλε «Μαύρα κοράκια, άσπρα κοράκια») δεν έχει χάσει καθόλου τη ζωντάνια και την επαφή με το χιούμορ. Στο Ντα, εκτός από τον πρωταγωνιστικό ομώνυμο ρόλο του τσαχπίνη και καλοκάγαθου κηπουρού, έχει επίσης επωμιστεί και αυτόν του σκηνοθέτη-θιασάρχη και δύσκολα διακρίνουμε που τα καταφέρνει καλύτερα.
Μέχρι την τελευταία Κυριακή του Απρίλη, λοιπόν, προλαβαίνετε μερικές από τις αγαπημένες παραστάσεις του χειμώνα. Πιο συγκεκριμένα έχετε την τελευταία ευκαιρία να δείτε: Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ με την Άννα Βαγενά στο θέατρο Μεταξουργείο, Η Τέχνη του Κυρίου Χάαρμαν σε σκηνοθεσία Μπέττυς Αρβανίτη, Ραδιο-φόνοι με το δίδυμο Ράντου – Χαραλαμπόπουλος. Αν αγαπάτε τις μουσικές παραστάσεις γέλια-και-χαρές μη χάσετε την Τσινετσιτά και τους Ήρωες. Για κάτι πιο εναλλακτικό και αίσθηση πριβέ θέασης προτιμήστε η Προσπερίνα και ο Ναύτης.
Η επιλογή του blog πάντως, ίσως και για λόγους extra συμπάθειας στο Γιώργο Μιχαλακόπουλο, είναι το Ντα. Μια παράσταση ημι-αυτοβιογραφική, όπου ο βραβευμένος με Tony Award Hugh Leonard περιγράφει με τη χαρισματική πένα του παιδικές και νεανικές ιστορίες, έτσι όπως έρχονται ανάκατα στο μυαλό ενός επιτυχημένου πλέον θεατρικού συγγραφέα ύστερα από τον ενταφιασμό του αγαπημένου του θετού πατέρα Da (Daddy). Ο Μιχαλακόπουλος, (ή αλλιώς γεμάτος οίστρο ποιητής που απήγγειλε «Μαύρα κοράκια, άσπρα κοράκια») δεν έχει χάσει καθόλου τη ζωντάνια και την επαφή με το χιούμορ. Στο Ντα, εκτός από τον πρωταγωνιστικό ομώνυμο ρόλο του τσαχπίνη και καλοκάγαθου κηπουρού, έχει επίσης επωμιστεί και αυτόν του σκηνοθέτη-θιασάρχη και δύσκολα διακρίνουμε που τα καταφέρνει καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου