Σελίδες

6/2/08

Σαραντάρα και πρωτάρης ή η εκθρόνιση της Βάνας

του Terry Johnson

«Nαι, μ' ενοχλεί πολύ ο χρόνος που περνάει και αφήνει τα σημάδια στο πρόσωπο και το σώμα μου.», είχε δηλώσει μερικά χρόνια πριν το πάλαι ποτέ sex symbol Βάνα Μπάρμπα. Τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος σε αγαπημένους σταρ, πόσο μάλλον σε σύμβολα του σεξ, ενοχλούν εμάς ακόμη περισσότερο, γιατί μας χαλούν την εικόνα που είχε αποκρυσταλλωθεί στο θησαυροφυλάκιο αστέρων που κρύβουμε μέσα στο κεφάλι μας. Η εικόνα της Βάνας Μπάρμπα του Mediterraneo και των σέξι φωτογραφήσεων –κυρίως εκείνης της ανομολόγητα ερωτικής φωτογραφίας που ως σειρήνα είχε πιαστεί (κυριολεκτικά) στα δίχτυα του (εσχάτως μακαρίτη) Ντίνου Διαμαντόπουλου— θέλαμε να μείνει αλώβητη έτσι όπως είχε αποτυπωθεί τότε γεμάτη νιάτα, ιλιγγιώδη θέλγητρα και μη-μετρήσιμο sex appeal.

Ο χρόνος όμως δε χαρίζεται σε κανέναν και αλίμονο σε όποιον δεν ξέρει να προφυλάξει τον εαυτό του. Μια ιδέα γαργαλιστική και πολλά υποσχόμενη μπορεί να καταλήξει σε πανωλεθρία, όπως αποδείχτηκε με την περιβόητη παράσταση Σαραντάρα και Πρωτάρης που παίζεται ετεροχρονισμένα στην Αθήνα (και κατεβαίνει πριν βγάλει ολόκληρη τη χρονιά). Εξαρχής, το ανέβασμα του Terry Johnson ήταν εν ολίγοις αχρείαστο και άστοχο, όπως πολλοί δε δίστασαν να γράψουν και κύριος κράχτης στα εκάστοτε ανεβάσματα ήταν το «ξεγύμνωμα» της Mrs Robinson. Η προσπάθεια να αλλάξει το κέντρο βάρους της ταινίας , έτσι ώστε στη θεατρική εκδοχή του ο Πρωτάρης να έχει καταλήξει σπαρταριστή κωμωδία, ήταν μια ακόμη άτοπη ενέργεια, όσο και η μεγαλύτερη διάθεση για αποκαλύψεις. Αυτά που ο κινηματογραφικός φακός μπορεί να κρύβει/υπονοεί με ένα διακριτικό καδράρισμα, ο εκάστοτε θεατρικός σκηνοθέτης αποφάσισε ατρόμητα να ξεμπροστιάσει. Ενώ στην ταινία The Graduate ο ερωτισμός πήρε τη μορφή της classy φιγούρας της Anne Bankroft να αποκαλύπτει τις ζαρτιέρες της, στα λονδρέζικα και νεοϋορκέζικα ανεβάσματα η Kathleen Turner άφησε το κοινό να τη δει ολόγυμνη με χαμηλό φωτισμό, το ίδιο και η μόλις τριαντάρα Jerry Hall --που δεν είχε λόγο να κρύβεται ούτως ή άλλως.

Στο θέατρο Βρετάνια, όμως, ο Γιαννης Ιορδανίδης άφησε την πρωταγωνίστριά του εκτεθειμένη στα φώτα της ράμπας και στο αδηφάγο βλέμμα του κοινού. Όχι φυσικά ότι η Βάνα βγήκε στη σκηνή ολόγυμνη, θεός φυλάξει, αλλά το συνεχές ημί-γυμνο look με τις ζαρτιέρες και τους κορσέδες που επιστρατεύτηκαν απέτυχε. Δυστυχώς η φυσική της κατάσταση δε συμπορεύεται με το νεότατο πνεύμα της και ο Ιορδανίδης αν μη τι άλλο θα έπρεπε να έχει συναίσθηση του πρακτέου. Έχοντας υπ' όψιν μας και τη σχετικά μικρή επαφή της Βάνας με το θέατρο, το εγχείρημα του ξεγυμνώματός φαντάζει κάτι λιγότερο από γύρο του θανάτου. Αμήχανη και απροστάτευτη, κάτω από σκληρό, έντονο φωτισμό και περιτριγυρισμένη από κιτς, φτηνό σκηνικό η Βάνα Μπάρμπα πάσχιζε να είναι φυσική και να νιώσει το ρόλο της σαραντάρας πλανεύτρας με εμφανή έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ανοίκεια ένιωσα εγώ από τη θέση μου ακόμη περισσότερο, που αναγκάστηκα να αντικρύσω την ανεπάρκειά της και την επιχειρηματική πραγματικότητα κατάματα: τα πιο κακόγουστα concepts υλοποιούνται στο βωμό του κέρδους (όσο κλισέ κι αν ακούγεται) μόνο για να διαλύσουν τις εναπομείνασες φαντασιώσεις μας.

Δε θα σταθώ στο σοβαρότερο (κατ' άλλους) πρόβλημα του θεατρικού, αυτό του συμπρωταγωνιστή Άνθιμου με το μόνιμα καρφωμένο βλακώδες χαμόγελο στο πρόσωπό του. Η αλήθεια είναι ότι φαινόταν να προσπαθεί πολύ, αλλά για το καλό του, ελπίζω να μην ήταν αυτό το μέγιστο που μπορεί να δώσει. Ούτε στο κατά πόσο σώζεται η παράσταση από το Τζώρτζη και την Τσακαλία. Αυτό που όλοι αισθάνθηκαν, γι' αυτό και μουγγάθηκαν αφήνοντας τα σχόλια γι' αργότερα, είναι το πόσο εύκολα το image ενός sex symbol μπορεί να σκάσει σα σαπουνόφουσκα.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιορδανίδης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνικά: Γιώργος Ασημακόπουλος
Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Παίζουν: Βάνα Μπάρμπα, Άνθιμος Ανανιάδης, Γιώργος Τζώρτζης, Ηλέκτρα Τσακαλία, Απόστολος Σοφιανός, Χάρης Γεωργιάδης, Βάσια Βασιλείου

Βρετάνια
Πανεπιστημίου 7, 210 3221579

2 σχόλια:

Roadartist είπε...

Αυτή τη παράσταση πραγματικά δεν θα την έβλεπα, ακόμα και αν θα με πληρώνανε..

antigonos είπε...

Η περιέργεια, αγαπητή μου, δε με άφησε να κρατηθώ μακριά...