Σελίδες

2/12/08

Έχε γεια, Κωνσταντίνε...

Ο καλύτερος Νικολάι Σταβρόγκιν που θα μπορούσα να φανταστώ και ο πιο αεικίνητος Νταν-Σγαναρέλ έφυγε από τη ζωή σήμερα τα ξημερώματα, σαν "πειρατής, με καράβι τη μοτοσυκλέτα" .

Το Ξύπνημα της Άνοιξης του Εθνικού δε θα 'ναι πια το ίδιο (και δεν πρόλαβα να τον δω σ' αυτό). Αν συνεχιστεί. Και ποιος θα μπορέσει να παίξει στη σκιά του; Πενθώ. Όσο μπορώ να συνειδητοποιήσω το γεγονός. Και δε μπορώ. Απίστευτο μου φαίνεται. Γίνεται ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, ταλαντούχος, ανερχόμενος, λαμπερός να μην ανέβει ποτέ ξανά στο σανίδι;

Γίνεται να φεύγουν οι νέοι που αγαπούμε πριν προλάβουν να φύγουν οι παλιές καραβάνες του θεάτρου; Αυτός ο χρόνος πρέπει να βγει το συντομότερο, όπως είπε κι ένας φίλος. Δεν έφερε πολλά καλά, μην πω μόνο κακά έφερε...

2 σχόλια:

mahler76 είπε...

πραγματικά λυπηρό. Ας αναπαυθεί η Ψυχή του.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

καθως η νυχτα προχωρα κι η αργια της Τρίτης τελειώνει, ναι ειναι απίστευτη ετούτη η "Τετάρτη των Τεφρων" που ξημερώνει χωρις την ενέργεια ενος μεγαλου ηθοποιου που εφυγε χωρις να προλαβουμε σαν αλλοι "ανδρες με την μάσκα" να τον οδηγήσουμε στον δρόμο της ζωής.
ηθελε να αγγίξει όπως και στο ξύπνημα της ανοιξης τα χερια του νεκρου του φιλου...