του Απόστολου Δοξιάδη
Από την Ομάδα ''Σαλτιμπάγκοι''
Θέατρο Άνεσις
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μακιγιάζ: Δήμητρα Φαφαλιού
Μουσική Επιμέλεια: Λιλλύ Νικολαϊδου
Παίζουν οι Γιώργος Κοτανίδης, Σμαράγδα Σμυρναίου, Εύα Κοτανίδη, Ιζαμπέλα Κογεβίνα και Θανάσης Δήμου.
Μια αφηγήτρια - ηθοποιός (Εύα Κοτανίδη), που από εδώ και στο εξής θα μπαινοβγαίνει μέσα κι έξω από την δράση παίζοντας διάφορους ρόλους (Λουίζ Πίρσον, Κυρία Φορμπίνιους, Δρ. Χέρτσφελντ και την Νοσοκόμα), μας καλοσωρίζει στην παράσταση. Σύμφωνα λοιπόν με τον πρόλογο της, η δράση εκτυλλίσεται στο Νοσοκομείο του Πρίνστον, όπου έχει εισαχθεί ο διάσημος, για το μαθηματικό (αρχικά) θεώρημα της Μη - πληρότητας, πρώην καθηγητής Κουρτ Γκέντελ (Γιώργος Κοτανίδης) στα τέλη του 1977. Εκεί μια δύσμοιρη διαιτολόγος, η Μαίρη Πίρσον (Σμαράγδα Σμυρναίου), με τα δικά της προσωπικά προβλήματα και την μικρή της κόρη με νευρική ανορεξία (Ιζαμπέλα Κογεβίνα), παλεύει με νύχια και με δόντια να τον πείσει να βάλει έστω κι ένα ''μόριο τροφής στο πεπτικό του σύστημα'', αλλά μάταια. Τι κι αν καταλήγει να γίνει ο προσωπικός του δοκιμαστής τρώγοντας τα σκέτα νερόβραστα φασολάκια του, μιας που ο Γκέντελ φοβάται μην τυχόν και τον δηλητηριάσουν μέσα στο νοσοκομείο, τελικά ο μαθηματικός καταλήγει ''από υποσιτισμό και απίσχνανση''. Εν τω μετάξυ, κάποια στιγμή εμφανίζεται και ο καθηγητής Ντάβιντ Χίλμπερτ (Θανάσης Δήμου), του οποίου τo ''Πρόγραμμα'' και την ιδέα της απόλυτης πληρότητας είχε καταρρίψε ο Κουρτ Γκέντελ, για να δώσει μια διάλεξη.
Τα θετικά:
- Το κείμενο του Δοξιάδη, οι καταπληκτικοί διάλογοι, ειδικά μεταξύ του Κουρτ Γκέντελ και της Μαίρη Πίρσον.
- Ο Γιώργος Κοτανίδης ως Κουρτ Γκέντελ. Η παρουσία του στη σκηνή σε καθηλώνει.
- Ο Θανάσης Δήμου ως Ντάβιντ Χίλμπερτ. Απολαυστικότατος.
- Η τελευταία σκηνή με τον παγωτατζή. Η κάθαρση. Από τα πιο ωραία θεατρικά στιγμιότυπα.
- Η Ιζαμπέλα Κογεβίνα ως Σάντρα Πίρσον. Κρύβει μια εξαιρετική δυναμική μέσα της.
Το μεγάλο αρνητικό:
- Το σκηνικό. Απλοϊκό, προχειροφτιαγμένο κι αρκετά θορυβώδες στις αλλαγές των σκηνικών.
Από την Ομάδα ''Σαλτιμπάγκοι''
Θέατρο Άνεσις
Σκηνοθεσία: Αντώνης Καφετζόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μακιγιάζ: Δήμητρα Φαφαλιού
Μουσική Επιμέλεια: Λιλλύ Νικολαϊδου
Παίζουν οι Γιώργος Κοτανίδης, Σμαράγδα Σμυρναίου, Εύα Κοτανίδη, Ιζαμπέλα Κογεβίνα και Θανάσης Δήμου.
Μια αφηγήτρια - ηθοποιός (Εύα Κοτανίδη), που από εδώ και στο εξής θα μπαινοβγαίνει μέσα κι έξω από την δράση παίζοντας διάφορους ρόλους (Λουίζ Πίρσον, Κυρία Φορμπίνιους, Δρ. Χέρτσφελντ και την Νοσοκόμα), μας καλοσωρίζει στην παράσταση. Σύμφωνα λοιπόν με τον πρόλογο της, η δράση εκτυλλίσεται στο Νοσοκομείο του Πρίνστον, όπου έχει εισαχθεί ο διάσημος, για το μαθηματικό (αρχικά) θεώρημα της Μη - πληρότητας, πρώην καθηγητής Κουρτ Γκέντελ (Γιώργος Κοτανίδης) στα τέλη του 1977. Εκεί μια δύσμοιρη διαιτολόγος, η Μαίρη Πίρσον (Σμαράγδα Σμυρναίου), με τα δικά της προσωπικά προβλήματα και την μικρή της κόρη με νευρική ανορεξία (Ιζαμπέλα Κογεβίνα), παλεύει με νύχια και με δόντια να τον πείσει να βάλει έστω κι ένα ''μόριο τροφής στο πεπτικό του σύστημα'', αλλά μάταια. Τι κι αν καταλήγει να γίνει ο προσωπικός του δοκιμαστής τρώγοντας τα σκέτα νερόβραστα φασολάκια του, μιας που ο Γκέντελ φοβάται μην τυχόν και τον δηλητηριάσουν μέσα στο νοσοκομείο, τελικά ο μαθηματικός καταλήγει ''από υποσιτισμό και απίσχνανση''. Εν τω μετάξυ, κάποια στιγμή εμφανίζεται και ο καθηγητής Ντάβιντ Χίλμπερτ (Θανάσης Δήμου), του οποίου τo ''Πρόγραμμα'' και την ιδέα της απόλυτης πληρότητας είχε καταρρίψε ο Κουρτ Γκέντελ, για να δώσει μια διάλεξη.
Τα θετικά:
- Το κείμενο του Δοξιάδη, οι καταπληκτικοί διάλογοι, ειδικά μεταξύ του Κουρτ Γκέντελ και της Μαίρη Πίρσον.
- Ο Γιώργος Κοτανίδης ως Κουρτ Γκέντελ. Η παρουσία του στη σκηνή σε καθηλώνει.
- Ο Θανάσης Δήμου ως Ντάβιντ Χίλμπερτ. Απολαυστικότατος.
- Η τελευταία σκηνή με τον παγωτατζή. Η κάθαρση. Από τα πιο ωραία θεατρικά στιγμιότυπα.
- Η Ιζαμπέλα Κογεβίνα ως Σάντρα Πίρσον. Κρύβει μια εξαιρετική δυναμική μέσα της.
Το μεγάλο αρνητικό:
- Το σκηνικό. Απλοϊκό, προχειροφτιαγμένο κι αρκετά θορυβώδες στις αλλαγές των σκηνικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου