M' ένα καράβι φορτηγό

Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου

Σκηνικά-κοστούμια: Ερωφίλη Πολιτοπούλου

Φωτισμοί : Αλέκος Γιάνναρος

Οπτικό υλικό: Βαγγέλης Ευθυμίου-Κωνσταντίνος Ρούσσος

Παίζουν: Τάσος Αντωνίου, Φρόσω Ζαγοραίου, Μαρία Κόμη - Παπαγιαννάκη, Θεμιστοκλής Καρποδίνης, Σαμψών Φύτρος

Στο πιάνο ο Αναστάσης Σαρακατσάνος

"Με τη φουρτούνα και το σιρόκο ήρθε μια σκούνα απ' το Μαρόκο

με την Ελλάδα καραβοκύρη πάει μια φρεγάτα για το Μισίρι

Άγιε - Νικόλα, παρακαλώ σε

στα πέλαγα όλα λουλούδια στρώσε"

Είμαι από εκείνους, τους ελάχιστους μάλλον, που για την θάλασσα δηλώνουν αγνωστικιστές. Δεν την καταλαβαίνω, μα την φοβάμαι, δεν την πιστεύω, μα την λυπάμαι. Κι ούτε ταξίδια επάνω στα νερά της θέλω. Μονάχα θέλω καλοτάξιδες τις επιθυμίες μου και στους φόβους μου και στις λύπες μου νηνεμία... Μια θάλασσα ροδοπέταλα κι ίσως μονάχα τότε την λατρέψω, γι' αυτό και τους Αγίους της παρακαλώ για έλλειψη φουρτούνας. Αδιέξοδο σας λέω...Στις προσευχές κατέληξα ο αγνωστικιστής...

Η καινούργια μουσική παράσταση που σκηνοθέτησε με μεράκι η Μάνια Παπαδημητρίου στο Ανοιχτό Θέατρο του Μιχαηλίδη διαχειρίζεται ένα πρωτογενές υλικό επιστολογραφικής λογοτεχνίας σε σχέση με τους ναυτικούς τόσο τους ταξιδευτές όσο κι εκείνους που μένουν πίσω να περιμένουν κι ωστόσο να ταξιδεύουν κι αυτοί. Γιατί αυτό συμβαίνει πάντα με τις στεριές...Ταξιδεύουν μές σε θάλασσες....

Μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς των εξαιρετικά προικισμένων τεχνικά και υποκριτικά ηθοποιών της έπλασε στην σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου μέσα σε ένα ευφάνταστο και εύπλαστο σκηνικό κόσμους συναισθημάτων, τόπους ξενιτιάς και νοσταλγίας, τοπία πολύχρωμης θυμηδίας και σπαραχτικής μελαγχολίας των ναυτικών και των ανθρώπων που συναντούν ή αφήνουν πίσω, σκηνές ενός ταλαντούχου και οιστρήλατου θιάσου που για μιάμιση ώρα περίπου μας χαρίζει στιγμές μοναδικές για τα ταξίδια της ψυχής μας...

Γιατί... Ναυτικοί, θεατρίνοι και πουτάνες έχουμε κάτι κοινό. Δύσκολα αλλάζουμε δουλειά. Έτσι λέει ο Καββαδίας... Άλλος με τις βάρκες του;;;