Αν ανάγουμε τις ιδιότητες του πλαστικού σε ανθρώπινες τι θα ήταν ένας άνθρωπος με μικρό ειδικό βάρος, χημικά σταθερός, εύπλαστος και ανθεκτικός; Θα ήταν ένας plastic people. Ένας plastic people αψεγάδιαστος και άφθαρτος, ατάραχος και αστραφτερός και καθωσπρέπει προβλέψιμος. Ευτυχία με εγγύηση. Μήπως όμως υπάρχει πάντα ημερομηνία λήξης στο κάτω μέρος της συσκευασίας;
Γιάννης και Μαρία, τρως όπως τρώνε όλοι, πας εκεί που πάνε όλοι, διασκεδάζεις εκεί που διασκεδάζουν όλοι, ερωτεύεσαι όπως ερωτεύονται όλοι, κάνεις φίλους όπως κάνουν όλοι, ονειρεύεσαι ό,τι ονειρεύονται όλοι, δεν κλαις όπως δεν κλαίνε όλοι, ζεις όπως ζούνε όλοι και κάνεις την επανάσταση πεθαίνοντας μόνος (εκτός κι αν είσαι άτυχος και φεύγεις σε κανένα μακελειό).
Κάπως έτσι περιγράφει η ομάδα epta στο πρόγραμμα της παράστασης τη συλλογική της βουτιά στη μέθοδο του Devised Theatre και το ποίημα της σύγχρονης πλαστικής καθημερινότητας μας που δημιούργησε. Ο όρος Devised Theatre περιγράφει μια διαδεδομένη μέθοδο δημιουργίας μιας παράστασης/performance, που βασίζεται σε μια ιδέα, ένα αντικείμενο, ένα κείμενο, μια φωτογραφία ακόμη κι ένα θεατρικό έργο, πάνω στο οποίο η ομάδα δουλεύει μέσα από τις πρόβες με αυτοσχεδιασμούς και άλλες ασκήσεις.
Απομονωμένοι, ο καθένας κλεισμένος στον δικό του μικρόκοσμο, μέσα στην καθημερινή μας τρέλα του άγχους και της πίεσης, παλεύουμε για να επιβιώσουμε χωρίς να σπάσουμε. Ερωτευόμαστε στο chat χωρίς ποτέ να δούμε τον άλλον στα μάτια κι όμως περιμένουμε τον playmobil ιππότη να έρθει στα όνειρα μας. Ίσως και ο μόνος τρόπος για να κρατηθούμε ζωντανοί, μέσα μας, είναι να ξαναγυρίσουμε στον κόσμο των παραμυθιών, τότε που καθόμασταν στα γόνατα της γιαγιάς μας για να μας διαβάσει μια ιστορία.
Οι ηθοποιοί της ομάδας έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό σε μια παράσταση που πέρα από τις υποκριτικές ικανότητες, όπως σωστή χρήση του λόγου και δουλεμένη κίνηση απαιτούσε την κατάθεση της ψυχής τους κι ολόκληρου του εσωτερικού τους κόσμου, των φόβων, των βιωμάτων, των αναμνήσεων τους, πράξη επώδυνη μα και λυτρωτική.
Τελικά, το Plastic People είναι μια παράσταση κι ένα μήνυμα, που ο κάθε θεατής μπορεί να το διαβάσει ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες και με το πόσο ανοιχτός είναι να ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο εκείνο που βλέπει, αφήνοντας ελεύθερη την φαντασία του να ταξιδέψει, πυροδοτούμενη απλώς από αυτό που βλέπει.
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Παπαδάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Άγγελος Γουναράς
Επιμέλεια Κίνησης: Ίριδα Κυριακοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζένη Διαμαντοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Κία Μπούσκα
Παίζουν: Αναστασία Αρβανίτη, Μιχάλης Γεωργίου, Άλκης Ζούπας, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Βίκυ Μαστρογιάννη, Βαγγέλης Παπαδάκης
Αντιθέατρο Μαρίας Ξενουδάκη – Studio Πρώτες Ύλες
Μοσχονησίων 36, Πλ. Αμερικής, 210-8661168
1 σχόλιο:
Δείτε και τη
συνέντευξη με την ομάδα epta σύσσωμη.
Δημοσίευση σχολίου