Οι δυο τελευταίες εντολές του Δεκαλόγου παρουσιάζονται αυτές τις μέρες στο πειραματικό καταφύγιο του Εθνικού. Το γόνιμο πείραμα τελείωσε και ευχάριστη ήταν η τροπή που πήρε κυρίως προς το τέλος, με παντελή σχεδόν απουσία θρησκευτικών αναφορών και δημιουργική πρωτοβουλία μέσω συνειρμικών διαδικασιών και αόριστων συνδέσεων. Τα τεχνικά τροπον τινά δεδομένα του project δε θα τα επαναλάβω, βρίσκονται σε προηγούμενη αναφορά μου.Η Μάνια Παπαδημητρίου κλήθηκε να δημιουργήσει υπό το φως της εντολής Ου Μοιχεύσεις, μια εντολή ιδιαίτερα παρωχημένη χρόνια πια μετά την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Γι' αυτό ίσως το λόγο, επέλεξε μια παιχνιδιάρικη προσέγγιση και με απόλυτα γυναικεία ματιά --που ευνοεί το λευκό της αγνότητας ακόμη και σκηνογραφικά-- έδωσε ένα χαλαρό αφηγηματικά και έντονο μουσικά ταξίδι στις σχέσεις του αρσενικού και του θηλυκού. Πότε και γιατί εισβάλλει το τρίτο πρόσωπο στη σχέση, και πως εκλαμβάνουν αυτή την εισβολή και οι δυο πλευρές.
Μαγικά τρισδιάστατη όψη στη σκηνή έδωσε το λευκό μεταξωτό κουκούλι που ακολουθούσε αέρινα τις κινήσεις των υποκριτών--πιθανότατα αποτελούνταν όντως από το μπαλόνι ενός αλεξίπτωτου ή έτσι έμοιαζε. Επαρκές χιούμορ, δροσερές παρουσίες, αλλά μεγαλύτερη από τη δέουσα διάρκεια ( το ίδιο ισχύει και για την επόμενη εντολή) .
Δραματουργική επεξεργασία: Μάνια Παπαδημητρίου, Νάνσυ Τρικαλίτη
Σκηνικά/ κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου
Μουσική επιμέλεια: Τάσος Αντωνίου
Επιμέλεια κίνησης/ χορογραφίες: Γιάννης Γιαπλές
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Παίζουν: Ηλίας Κουνέλας, Πάρις Λύκος, Λαμπρινή Αγγελίδου, Λένα Παπαληγούρα, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Παναγιώτης Λάρκου
Ου κλέψεις
Ο Θοδωρής Αμπαζής είναι μακράν αγαπημένος σκηνοθέτης και δε μας απογοήτευσε ούτε στο δύσκολο έργο των Εντολών. Η δική του, είναι η μόνη εντολή που δεν αναφέρεται ούτε αναμασά στο ελάχιστο τον πυρήνα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται: την κλεψιά σε μια συγκεκριμένη μορφή της: τη ληστεία. Ποιο είναι το πρώτα πράγμα που έρχεται στο νου μας όταν ακούμε για ληστείες, μοιάζει να σκέφτηκε ο Αμπαζής. Μα, φυσικά η Άγρια Δύση και τα western, o Λούκυ Λουκ και οι μονίμως επικυρηγμένοι αδελφοί Ντάλτον. Έχτισε λοιπόν μια far west πραγματικότητα μέσα στους τέσσερις τοίχους της σκηνής, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.
Ένα δέρμα ζώου, μια κουνιστή καρέκλα, η πρόσοψη ταμείου τράπεζας (και μια όμορφη ταμίας), πουγκιά με χρυσό, γυναικεία κοστούμια που φορούσαν όσες σύχναζαν στα σαλούν, χρηματοκιβώτια και όπλα: απλά και διόλου δυσεύρετα σκηνικά μέσα μεταμόρφωσαν το χώρο προς τέρψιν και με μια υποψία ηθικού διλήμματος. Στην καθαρή έννοια της ληστείας αντιπαραβάλλονται μορφές ληστών που έκλεβαν από τους πλούσιους για να δίνουν στους φτωχούς. Είναι ο Ρομπέν των Δασών καλός ή κακός, τελικά;
Το τελευταίο σκετσάκι μας έσωσε πάντως από αναπαραστάσεις παπάδων και ευθείες αναφορές στις βιβλικές του ρίζες, κάτι ιδιαίτερα δροσιστικό. Όμως η αποπνικιτική αίθουσα, γιατί το παλιού τύπου air condition ήταν θορυβώδες για να του επιτραπεί η λειτουργία, και η χαρά των ηθοποιών που δεν έλεγε να τελειώσει, έφερε τελικά μια δυσφορία, που ελπίζω ότι δε θα συνοδεύει την ανάμνηση όλου του project των Εντολών.
Ένα δέρμα ζώου, μια κουνιστή καρέκλα, η πρόσοψη ταμείου τράπεζας (και μια όμορφη ταμίας), πουγκιά με χρυσό, γυναικεία κοστούμια που φορούσαν όσες σύχναζαν στα σαλούν, χρηματοκιβώτια και όπλα: απλά και διόλου δυσεύρετα σκηνικά μέσα μεταμόρφωσαν το χώρο προς τέρψιν και με μια υποψία ηθικού διλήμματος. Στην καθαρή έννοια της ληστείας αντιπαραβάλλονται μορφές ληστών που έκλεβαν από τους πλούσιους για να δίνουν στους φτωχούς. Είναι ο Ρομπέν των Δασών καλός ή κακός, τελικά;
Το τελευταίο σκετσάκι μας έσωσε πάντως από αναπαραστάσεις παπάδων και ευθείες αναφορές στις βιβλικές του ρίζες, κάτι ιδιαίτερα δροσιστικό. Όμως η αποπνικιτική αίθουσα, γιατί το παλιού τύπου air condition ήταν θορυβώδες για να του επιτραπεί η λειτουργία, και η χαρά των ηθοποιών που δεν έλεγε να τελειώσει, έφερε τελικά μια δυσφορία, που ελπίζω ότι δε θα συνοδεύει την ανάμνηση όλου του project των Εντολών.
Και του χρόνου.
Σκηνοθεσία/ Μουσική Επιμέλεια: Θοδωρής Αμπαζής
Δραματουργική επεξεργασία: Θοδωρής Αμπαζής, Έλσα Ανδριανού
Σκηνικά/ κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου
Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Σύνθεση ήχων: Σταύρος Γασπαράτος
Video: Στάθης Αθανασίου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης.
Παίζουν: Λευτέρης Ζαμπετάκης, Σοφιάννα Θεοφάνους, Παναγιώτης Λάρκου, Μαρία Παρασύρη, Ναταλία Στυλιανού, Σωτήρης Τσακομίδης
Εθνικό Θέατρο- Πειραματική Σκηνή- Από Μηχανής Θέατρο
Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210-5231131
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου