Εν μέσω ξέφρενων φεστιβαλικών εκδηλώσεων παντός τύπου, ευκαιρία να επισημάνουμε μία ακόμα εξ αυτών. Εμφανή προσπάθεια να προσφέρει θεατρική παιδεία μέσω της πολιτιστικής αποκέντρωσης κάνει ειδικά φέτος το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, γι' αυτό δε πρέπει να μείνει άμοιρο επαίνων.
Ύστερα, λοιπόν, από τη λαμπερή ανοιξιάτικη μάζωξη για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, σειρά έχει να φιλοξενηθεί στη Θεσσαλονίκη ένας νέος θεσμός: το Φεστιβάλ Θεάτρου Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Κι επειδή εμείς εδώ αμέριστα επικροτούμε πράξεις πολιτιστικής ανταλλαγής και αναψηλάφησης των ισχυρών επουλωτικών μέσων που κρύβει αυτή η διασταύρωση κουλτούρας, επανερχόμαστε στη συζήτηση για το όμοιο και το άλλο (same and other). Μόνο αν αρχικά γνωρίσουμε το άλλο, θα γίνει εφικτή κάποτε η αποδοχή του και εν συνεχεία η αποδοχή του πολύχρωμου μωσαϊκού που είναι εκ των πραγμάτων τα Βαλκάνια.
Το Φεστιβάλ έχει ξεκινήσει στη συμπρωτεύουσα από τις 14 Ιουνίου και τελειώνει στις 14 Ιουλίου. Οι παραστάσεις γίνονται σε τρεις χώρους: κεντρικά στο Βασιλικό Θέατρο και το Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, πιο καλοκαιρίνά στο (ανοιχτό) Θέατρο Δάσους. Βασικό άξονα του Φεστιβάλ αποτελεί το αρχαίο δράμα, εξ ου και ο τίτλος του Όψεις Αρχαίου Δράματος (που, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, μαρτυράει ίσως μια ανεξήγητη εμμονή στις ελληνικές αξίες...). Ο Νikita Milivojević με το My Homeland-Seven Dreams εμπνευσμένο από το Θηβαϊκό Κύκλο είναι από τα πιο hot ονόματα, και οι fan της τέχνης του Διονύσου θα έχουν επίσης την ευκαιρία να παρακολουθήσουν παραστάσεις από οκτώ συνολικά Θεατρικούς Οργανισμούς: Τουρκία, Ρουμανία , Σερβία, Σλοβενία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Αλβανία και Κύπρο. Η Μήδεια του Atelier 31 στα αλβανικά που είδαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών θα παιχτεί στις 9 Ιουλίου, και ομολογώ ότι η αγάπη για τη συγκεκριμένη τραγωδία με τρόμαξε κάπως. Τέσσερις Μήδειες σε διαφορετικές γλώσσες παρουσιάζονται στη Θεσσαλονίκη, κι εγώ δικαίως, αναρωτιέμαι ποιος θα έχει τόσο ειδικό ενδιαφέρον για να παρακολουθήσει το ένα και το αυτό έργο σε τέσσερα διαφορετικά ανεβάσματα. Προσωπικά, δε θα έχανα με τίποτα αυτή τη Μήδεια με αυτοκινητάκι στο σκηνικό, από το Θέατρο Katona Jozsef της Ουγγαρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου