Σελίδες

29/1/08

Εσωτερικές Ειδήσεις

του Μάριου Ποντίκα

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος που παρακολούθησε την παράσταση από την μπροστινή σειρά είναι λογικά πιο αρμόδιος να πει τη γνώμη του γι’ αυτή, αν μη τι άλλο γιατί το θεατρικό κείμενο του Μάριου Ποντίκα άπτεται περισσότερο των δικών του εμπειριών, αλλά και για τον επιπλέον λόγο ότι έχει μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική ευαισθησία για τον τόπο αυτό απ’ ότι η δική μας αδιάφορη γενιά. Το ίδιο το κείμενο, εν είδει «θεατρικού ρεπορτάζ» γράφτηκε χρόνια πριν και περιγράφει την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της ως άλλος Κρόνος. «Είμαι περήφανος που είμαι Έλλην», επιμένει στωικά ο Γιώργος Αρμένης σε βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα κατά τη διάρκεια της παράστασης, αφού σα στρίγγλα δασκάλα η πατρίδα τον έχει βάλει τιμωρία στη γωνία. Εικόνα εξαιρετικής θλίψης και απελπισίας, ο ηλικιωμένος που στέκεται στο ένα πόδι και με δυσκολία κρατάει την ισορροπία του, ενώ δηλώνει την περηφάνια για την καταγωγή του, ανάμεσα όμως σε διάσπαρτα παράπονα για την απουσία ανταπόκρισης στα ειλικρινή αισθήματά του. ( Πληρώνω τους φόρους μου, λέει, κάνω το ένα, κάνω το άλλο, γιατί εσύ δε δείχνεις να μ’αγαπάς λιγάκι...) Έτσι ένιωθαν τότε, όταν ο Ποντίκας αποτύπωνε την καθημερινότητα του ’79-‘80, έτσι νιώθουμε κι εμείς τώρα ( "Ελλάδα, συγγνώμη, αν θες ν’ αλλάξω γνώμη, πρέπει κι εσύ να μάθεις ν’ αγαπάς" ), αλλά προτιμάμε να το ξεχνάμε για να μην εκπατριστούμε κακήν-κακώς.

Η διάχυτη απογοήτευση προς τη μητέρα πατρίδα είναι μάλλον ο λόγος που μια ομάδα νέα παιδιά, απόφοιτοι της Σχολής του Αρμένη διάλεξαν αυτό το σατιρικό σπονδυλωτό θεατρικό του Ποντίκα και για λόγους εκσυγχρονισμού προφανώς άλλαξαν και το ελάχιστο στοιχείο καθαρεύουσας στη νεοελληνική. Από Εσωτερικαί οι Ειδήσεις έγιναν μεν Εσωτερικές, αλλά οι αναφορές στη γαρδούμπα, τα παϊδάκια και το αρνάκι που απολαμβάνει ένα ζευγάρι καλοφαγάδων προδίδει από την αρχή την εποχή γραφής του. Τότε, με διάφορες εθνικές υποδουλώσεις και ανέχειες να είναι ακόμη νωπές μνήμες, το καλό φαί, η άψογη οικία υποδήλωναν ότι έχεις, ότι ξέρεις να ζεις. Η διαπλοκή και η γραφειοκρατία που περιγράφεται πάντως είναι ακόμη κραταιές και ακμαίες τακτικές. Μια παράσταση που σκοπό έχει να βγάλει γέλιο --και το κάνει καλά, μέχρι να μας βγει ξινό, γιατί δεν είναι κι εύκολο να γελάσει κανείς ανενόχλητος με το χάλι μας. Το σίγουρο είναι ότι ανακαλύψαμε υποκριτική φλόγα στους νεαρούς θεράποντες της τέχνης του Θέσπη. Πιο πολύ στην εντυπωσιακή Λουίζα Ζούζια-την καλλίφωνη ντίβα που δηλώνει νωχελικά ότι «Το θέατρο είναι αλκοολίκι» και το εκπληκτικό κοιλιόδουλο ζεύγος της έναρκτήριας σκηνής -Βιβή Αλεξάνδρου και Ανδρέα Κυριακού.

Σκηνοθεσία: Χάρης Χαραλάμπους
Σκηνικά- κουστούμια: Ελένη Δουνδουλάκη
Μουσική Επιμέλεια: Χάρης Χαραλάμπους
Παίζουν: Βιβή Αλεξάνδρου, Λουΐζα Ζούζια, Μπίλιω Καλιακάτσου, Ανδρέας Κυριακού, Νίκος Κωνσταντάκης, Χάρης Χαραλάμπους
Συμμετέχει: Γιώργος Αρμένης

Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη

Σπ. Τρικούπη 34 & Κουντουριώτου, 210 8253489

2 σχόλια:

Iωαννα Κολλινιατη είπε...

Γεια σου Αντίγονε, πολύ ενδιαφέρον το Blog σου, με πολύ καλή γραφή, και νομίζω πως ερχεται να καλύψει ένα κενό. Θα σε συμβουλεύομαι λοιπόν πριν από κάθε παράσταση. Ειδα πριν λίγες μέρες το "Νεκρή φύση σε χαντάκι" , πολύ καλογραμμένο θριλερ ενός νεαρού Ιταλού συγγραφέα ονοματι Φάουστο Παραβιντίνο. Εκπληκτική σκηνοθεσία (από τον διαστροφικά ταλαντούχο) πρωην σκηνοθέτη διαφημιστικών Γιώργο Λάνθιμο. Ερμηνείες εξαιρετικά δουλεμένες όλες ανεξαιρέτως. Παιζεται στο Αμόρε. Στο συστήνω ανεπιφύλακτα και θα με ενδιέφερε η γνώμη σου. Καλή συνέχεια λοιπόν, ψάχνε και δείχνε μας τα καλύτερα

antigonos είπε...

Merci bcp. Γενικά τελευταία στο θέατρο ισχύει το γνωμικό "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος", πάντως.