I Am My Own Wife

Άλλη μια θεατρική περσόνα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, ο Χάρης Αττώνης, συνεχίζει ανενόχλητος την πορεία του, παρά τον κοσμοχαλασμό. Οι νέοι θίασοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, χορογράφοι, φαίνεται να μην πτοούνται. Αρνούνται να το βάλουν κάτω, γιατί, αυτή η χώρα τους έτυχε και αυτή η εποχή, άρα σε αυτή καλούνται να πολεμήσουν. Γνωρίζω ότι ελάχιστες από τις παραστάσεις των νέων παιδιών βγάζουν αξιοσημείωτο κέρδος, αλλά γίνονται με πάθος και θέληση για ζωή, από αυτούς που αγαπούν το θέατρο για όσους εκεί έξω το αγαπούν εξίσου.

Το θεατρικό έργο I Am My Own Wife του Doug Wright που σάρωσε τα βραβεία το 2004 που πρωτοανέβηκε -από Τony Award για το Καλύτερο Θεατρικό, μέχρι Pulitzer πήρε- αποφάσισε να ανεβάσει φέτος ο σκηνοθέτης Ιωσήφ Βαρδάκης με τον Αττώνη ως πληθωρικό πρωταγωνιστή του (όχι λόγω εκτοπίσματος, προς θεού, λόγω περσόνας και μόνο).

Λένε ότι "τα πολλά λόγια, είναι φτώχια", μα, δε συμφωνώ. Φαίνεται, άλλωστε. Η αναλύσεις βοηθούν καλύτερα την πορεία της σκέψης μας προς την κατανόηση και την εμπέδωση. Ένας Γερμανός που πέρασε από το ναζισμό στο Drag-Queen-ισμό είναι, καταλαβαίνεται, πιασάρικος χαρακτήρας. Η πορεία του Lothar Berfelde, ήτοι του κεντρικού χαρακτήρα της παράστασης, που ερμηνεύει ο Αττώνης -ερμηνεύει και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, βέβαια- έχει ως εξής (το δελτίο τύπου τα λέει όμορφα και ευσύνοπτα):

Ο Lothar Berfelde γεννήθηκε το 1928 στο Βερολίνο. (Αγόρι.) Έγινε μέλος της Νεολαίας του Χίτλερ το 1944. (Φασίστας.) Σκότωσε τον πατέρα του με έναν πλάστη το 1945. (Δολοφόνος.) Βγήκε από το αναμορφωτήριο με την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Στο Ανατολικό (πια) Βερολίνο, άρχισε να μαζεύει αντικείμενα από τα βομβαρδισμένα σπίτια. Άρχισε και να ντύνεται πιο θηλυκά. Το 1960, στην έπαυλη των Von Mahlsdorf, με τα αντικείμενα που μάζευε άνοιξε ένα μουσείο. Κι έγινε η Charlotte Von Mahlsdorf. (Γυναίκα.) Από το 1970 και μετά, οι gay του Ανατολικού Βερολίνου, είχαν στο μουσείο της έναν χώρο συγκέντωσης και συναναστροφής. (Ευεργέτης.) Μετά την πτώση του Τείχους της απονεμήθηκε το μετάλλιο τιμής για την προσφορά της στο gay κίνημα της Ανατολικής Γερμανίας. (Ηρωίδα.) Μέχρι που άρχισαν να κυκλοφορούν έντονες φήμες, ότι η Charlotte ήταν πράκτορας της Στάζι και «εξαγόραζε» την ανοχή των αρχών, με αντάλλαγμα πληροφορίες για τους θαμώνες του άτυπου gay bar της. (Προδότης.)

Η πραγματικότητα, λοιπόν, αγαπητοί, είναι τόσο πολύπλοκλη, που μας είναι αδύνατο να της δώσουμε όνομα, μερικές φορές. Στους ανθρώπους αρέσουν πολύ οι ταμπέλες, τα κουτάκια, αν θέλετε. Θέλουμε να κατηγοριοποιούμε τα πάντα για να διευκολυνθούμε στη λογική διεργασία μας, αλλά δεν ωφελεί. Όσοι ψάχνουν το όνειρο, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να το φτάσουν. Τα κουτάκια είναι μάλλον για όσους παραδίνουν τα όπλα στα μισά.

Ο χαρακτήρας του Lothar - Charlotte θυμίζει λιγάκι τον καλτ Hedwig and the Angry Inch (2001) του John Cameron Mitchell. Βάζω στοίχημα ότι τραγουδάει εξίσου όμορφα, ειδικά επάνω στη μουσική της Μαριέττας Φαφούτη. Η ομάδα συντελεστών είναι όλοι διαλεγμένοι ένας κι ένας, συν τοις άλλοις. Bios δευτερότριτα είναι σίγουρα από τις πιο καλές αθηναϊκές επιλογές.

*Να σημειώσω ότι η επίσημη αφίσα της παράστασης είναι κατά τι πιο σοβαρή, λείπει το φούξια γυαλί, το goth κραγιόν και η περούκα, αλλά είπα να μοιραστώ μαζί σας την αποκριάτικη εκδοχή της αφίσας, που είναι ακόμη πιο γουστόζικη.

Δείτε το τρέιλερ:

---

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Ιωσήφ Βαρδάκης
Σκηνικά: Ρεβέκκα Μουστάκη-Ζέη
Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη
Μουσική: Μαριέττα Φαφούτη
Στίχοι Τραγουδιού: Δημήτρης Δημόπουλος
Artwork: Κωνσταντίνος Μπελιάς
Φωτογραφίες: Θάνος Χούτος
Promo Video: Άρης Μπασιάς
Παίζει: Χάρης Αττώνης

Παραγωγή: Degreezero

Bios Basement 

Πειραιώς 84, 210 34 25 335

Παραστάσεις: Δε & Τρ, 21.00 

Είσοδος: 12€, 8€

Διάρκεια: 100΄