Σελίδες

27/3/07

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Όπως οι περισσότερες μέρες της Άνοιξης τείνουν να αφιερώνονται σε κάτι, από την ποίηση, την francophonie μέχρι το παιδικό βιβλίο, έτσι και η σημερινή Τρίτη έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (World Theatre Day) ήδη από το 1962. Κάθε χρονιά στις 27 Μαρτίου η παγκόσμια θεατρική κοινότητα γιορτάζει αυτή τη μέρα, οργανωμένα και με σχέδιο —δεν γινόταν, άλλωστε, μια τόσο σημαντική ημέρα να αφηνόταν στην τύχη της. Ορισμένες συνήθειες ενδυναμώνουν το τελετουργικό αυτής της μέρας και αυξάνουν τη σημασία της, όπως το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Εν ολίγοις, το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου επιλέγει κάθε χρόνο μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει ένα κατιτίς που διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ παντού. Θεατράνθρωποι όπως ο Ζαν Κοκτώ, ο Άρθουρ Μίλλερ, ο Λώρενς Ολίβιε, ο Ζαν Λουί Μπαρώ, ο Πήτερ Μπρουκ, ο Ευγένιος Ιονέσκο, ο Μάρτιν Έσλιν, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Αριάν Μνουσκίν, αλλά και λιγότερο θεατράνθρωποι όπως ο ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Πάμπλο Νερούδα (με θητεία σε σινεμά και ποίηση αντίστοιχα) έχουν κατά καιρούς συντάξει αυτό το τόσο ιδιαίτερο μήνυμα.

Φέτος για ανεξήγητους λόγους, το μήνυμα έγραψε μια περισσότερο γαλαζοαίματη, παρά οτιδήποτε άλλο, προσωπικότητα, η Αυτού Μεγαλειότητα Dr Sultan Bin Mohammad Al-Qasimi, μέλος του Ανώτερου Συμβουλίου των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων και κυβερνήτης της Sharjah. Ένας βαθύπλουτος και ως εκ τούτου μορφωμένος (και τιμημένος για την προσπάθειά του σχετικά με τις τέχνες, τα γράμματα, την εκπαίδευση από άπειρους οργανισμούς ανά τη γη) κρίθηκε αρμόδιος για να μιλήσει φέτος για την αρχαιότερη των τεχνών. Λέει μεταξύ άλλων: « Άνθρωποι του θεάτρου, ακούστε. Είναι λες και έχουμε χτυπηθεί από την καταιγίδα. Λες και μας έχει τυλίξει η σκόνη της αμφιβολίας και της υποψίας που μας πλησιάζει.[...] Στην πραγματικότητα, αν δεν υπήρχε η βαθιά ριζωμένη πίστη μας στο διάλογο, η οποία έχει καταδειχτεί τόσο μοναδικά από μορφές τέχνης σαν κι αυτή του θεάτρου, θα είχαμε παρασυρθεί από την καταιγίδα που δεν αφήνει καμιά πέτρα στη θέση της για να μας χωρίσει.» Για να καταλήξει: « Εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο από θνητοί, όμως το θέατρο είναι τόσο αιώνιο όσο η ίδια η ζωή.»

Έτσι, αν πάτε σήμερα θέατρο, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε ολόκληρο το εμπνευσμένο κατεβατό του σουλτάνου. Αν πάλι περάσετε από τον Ιανό κατά τις 9 το βράδυ θα ακούσετε την Εύα Σαουλίδου (που προσφάτως τιμήθηκε με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη) να απαγγέλλει με τη χαριτωμένη φωνή της το μήνυμα και την (αγαπημένη μου καθηγήτρια) Χαρά Μπακονικόλα να συζητάει με τον ηθοποιό Δημήτρη Πιατά για το θέατρο ως κοινωνικό φαινόμενο. Καθώς και την ομάδα epta να επιδίδεται σε θεατρικό δρώμενο για τα μάτια σας μόνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: