Ιστορίες με ηχώ

της Ομάδας Playback Ψ

Η αποτελεσματικότητα και η αντικειμενική επιτυχία μιας παράστασης σε θεωρητική και πρωτογενή βάση έγγειται στο κατά πόσο αυτή η παράσταση κατορθώνει να αναπτύξει έναν ικανοποιητικό βαθμό οικειότητας μεταξύ σκηνής και πλατείας, θεατών και ηθοποιών, αλλά και επιπλέον εξαρτάται από τον βαθμό ενότητας που θα ανατυχθεί μεταξύ των ίδιων των θεατών ώστε όλοι μαζί αυτοί να νιώθουν, πέρα από ξεχωριστές οντότητες που αναγνωρίζουν κάτι κατάδικό τους και προσωπικό εκεί πάνω, ένα ενοποιημένο σύνολο ανθρώπων που για δύο ώρες τελοσπάντων έγιναν ο αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας μιας κοινής έστω θεατρικής εμπειρίας. Στο θέατρο μας νοιάζει με δυό λόγια το πάρε - δώσε και το μεταξύ μας, πάνω, κάτω, πάνω και κάτω απ' τη σκηνή. Ολόκληρη αυτή η διαδικασία εμπεριέχει τις θεατρικές, τις ψυχολογικές, τις κοινωνικές και -γιατί όχι;- και τις πολιτικές παραμέτρους της.

Το Playback είναι ένα ιδιαίτερο είδους θεάτρου που ξεκίνησε από την Αμερική κυρίως ως θέατρο εμψύχωσης με θεραπευτικούς και εκπαιδευτικούς στόχους, σε σχολεία, σε ψυχιατρεία, σε κέντρα απεξάρτησης, σε φυλακές. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα είδος αυτοσχεδιαστικού θεάτρου που συνδυάζει τεχνικές του σωματικού θεάτρου με την έννοια της σωματικής εκφραστικότητας και πλαστικότητας αλλά συνδυασμένες με στοιχεία δραματοθεραπείας, ψυχοδράματος και κοινωνικού θεάτρου. Ο στόχος είναι να ξεθαρρέψει το κοινό, να μιλήσει, να μοιραστεί την δική του ιστορία με αφορμή μια λέξη, μια κατάσταση, ό,τιδήποτε προκαλέσει στην ουσία το υποσυνείδητό του να εκδηλωθεί. Μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων ηθοποιών αναλαμβάνει κάτω από τον εποπτεία ενός συντονιστή - σκηνοθέτη να παρουσιάσει την ιστορία που ο εκάστοτε θεατής τους εμπιστεύεται. Η παράσταση σχηματίζεται επί τόπου και είναι κάθε μέρα διαφορετική με ζωντανά φώτα και μουσική ενώ οι ηθοποιοί αξιοποιούν αντικείμενα, μουσικά όργανα καθώς και γενικώς τα εκφραστικά τους μέσα για να ικανοποιήσουν "όλα τα" δραματικά ή κωμικά μας κατά περίσταση "γούστα". Αποτυπώνουν με αδρές γραμμές με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ιστορία μας.

Για τους πιό δύσπιστους, ναι, τα όρια ανάμεσα στο συμβατικό θέατρο και την ψυχοθεραπεία είναι ευτυχώς διακριτά αφού ακόμα και στις πιό φορτισμένες περιπτώσεις τα πράγματα δεν αφήνονται να ξεφύγουν πέρα από ένα σημείο. Άλλωστε ο συντονιστής συνήθως έχει και πείρα ψυχολόγου και επιπλέον κανένας δε θα σας εξαναγκάσει στο κάτω κάτω και με το ζόρι να μιλήσετε. Και εν τέλει το αποτέλεσμα είναι μια τόσο αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα που αναπτύσσεται μεταξύ όλων των συντελεστών της παράστασης, τόσο των ηθοποιών δηλαδή όσο και των θεατών της, που αξίζει έστω και για λίγο μια ευγενική παραχώρηση από τον τόσο πολύτιμο και περισπούδαστο εγωισμό που το μόνο που έχει καταφέρει είναι να μας αποξενώνει. Τολμήστε το!

---

Σκηνοθεσία: Λάμπρος Γιώτης

Μουσική:Κατερίνα Ελοσίτου
Παίζουν:Χρήστος Θεοχαρόπουλος, Αντώνης Ιορδάνου, Βέρα Λάρδη, Γιώργος Τζωρτζής, Χριστίνα Φραγκιαδάκη

Εταιρεία Δραματικής Έκφρασης και Θεραπείας Παλμός

Θέατρο Βικτώρια - Φουαγιέ

Μαγνησίας 5 & Γ΄Σεπτεμβρίου 119, 210 8233125