Ο Δον Ζουάν στο Σόχο

του Partick Marber

Ο Δον Ζουάν του Μολιέρου είχε πολύ πλάκα όταν τον έβλεπα ως λυκιόπαις. Τώρα, θα μου φαινόταν λιγότερο αστείο, ενδεχομένως, όσο not very funny μου φάνηκε και η μοντέρνα μεταφορά του. Κάτι μου λέει ότι ο Partick Marber δεν είναι σε μεγάλη φόρμα, όμως στο Λονδίνο λάτρεψαν την παραστασούλα πέρυσι. Τι να πω, ίσως το ανέβασμα να ‘χε κατιτίς παραπάνω από το ντόπιο, όσο κι αν δε μπορώ να φανταστώ τι. Ίσως να είχε πιο στιβαρή σκηνοθεσία, για παράδειγμα.

Παρωχημένο θέμα θα το έλεγα εγώ εξαρχής, γιατί η ανομία και η αχόρταγη φύση του Don είναι απόλυτα νομιμοποιημένα στην εποχή μας. Η δημιουργία λίστας ατέλειωτων πρώην από νεαρούς ζεν πρεμιέ και η προτίμηση της ποσότητας εις βάρος της ποιότητας –σαβουρογάμης, για του λόγου το αληθές, ονομάζεται ο D.J. από τον πιστό του υπηρέτη— δεν είναι ούτε κατά διάνοια κολάσιμη σήμερα, όσο κι αν ήταν την εποχή που ο Μολιέρος έγραψε το Πέτρινο Συμπόσιό του, παίρνοντας κι αυτό το θέμα δανεικό από έναν ακόμη παλιότερο ισπανικό ιπποτικό μύθο. Πιο πολύ ενδιαφέρον κοινωνιολογικά και τόνους πλάκα, θα είχε η αντιστροφή του σχήματος του δονζουανισμού, η μεταφορά του δηλαδή από το αρσενικό στο θηλυκό φύλο, αλλά μάλλον ο Marber δε το σκέφτηκε έτσι ακριβώς.

Φυσικά, η γλαφυρότατη και πολύ της πιάτσας μετάφραση του Θοδωρή Πετρόπουλου είναι το κύριο στοιχείο που επανατοποθετεί το θεατρικό στην κωμική του διάσταση, κάτι που άλλωστε σιγουρεύει η ύπαρξη του ρόλου πιστού υπηρέτη Σγαναρέλ –εδώ του αφοσιωμένου εργαζομένου Νταν-- που ζητάει ακατάπαυστα τους μισθούς του, μόνο για να μην τους πάρει ποτέ. Άφθαστη τεχνική εκ μέρους του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη –φάνηκε όμως να του λείπει ψυχή και να βαριέται λιγουλάκι. Τις εντυπώσεις κλέβει δίχως άλλο ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης ως Νταν και η μπριόζα Θωμαΐς Ανδρούτσου. Συγκινητικός και ο Χρήστος Πάρλας ως πατέρας του άσωτου υιού.

Πιο πολύ μας τράβηξε, για την ακρίβεια, το πρόγραμμα της παράστασης. Άνετα παίρνει το βραβείο του καλύτερου θεατρικού προγράμματος της σαιζόν που μας πέρασε, πιθανότατα και αυτής που διανύουμε, τόσο πλήρες είναι. Γεμάτο πληροφορίες, πάμπολλες οπτικές που εξετάζουν το φαινόμενο Δον Ζουάν και προπάντων βουτηγμένο σε δηκτικό χιούμορ. Απόψεις για το χαρακτήρα του Δον, ανάλυσή του υπό το πρίσμα του νιχιλισμού, του λιμπερτινισμού, ακόμη και με ψυχολογικούς όρους, όπως αυτός της ψυχοπάθειας. Οι οδηγίες ασυναγώνιστου φλερτ για επίδοξους Δον Ζουάν ίσως ήταν βέβαια πιο χρήσιμη από άλλες πληροφορίες. Ποιος είναι στα credits; Μόνο μια Τζωρτζίνα Κακουδάκη θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από την επιμέλεια ύλης.

Τελευταίο: στα συν του καλλιτεχνικού οργανισμού CoYoT είναι η πρωτοφανής κοινωνική ευαισθησία του. Πρόσφατα εγκαινίασε το πρόγραμμα Χώρα για Όλους στόχος του οποίου είναι να διευρύνει το (ισχνό δυστυχώς) θεατρικό κοινό, εντάσσοντας σε αυτό νέους και άτομα με αναπηρίες εμπλουτίζοντας το πρόγραμμά του με ποικίλλες δράσεις και εκπαιδευτικά σεμινάρια καθώς και παραστάσεις με ακουστική περιγραφή για άτομα με προβλήματα όρασης.

---

Μετάφραση: Θοδωρής Πετρόπουλος
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Επιμέλεια Κοστουμιών: Μαρία - Χριστίνα Πολυμενάκου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική: Μίνως Μάτσας

Παίζουν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, Εβίτα Ζημάλη, Θωμαΐς Ανδρούτσου, Δήμητρα Σιγάλα, Δημήτρης Λιόλιος, Χρήστος Πάρλας, Τηλέμαχος Κρεβάικας, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Βαγγέλης Ψωμάς

Καλλιτεχνικός Οργανισμός CoYoT

Χώρα
Αμοργού 20, Κυψέλη, 210 8673945