Σελίδες

7/11/09

Λειτουργία '09, μέρος 2ο

της ομάδας epta

Παράξενο να παρακολουθείς το τελευταίο ανέβασμα μιας παράστασης, είναι το ίδιο συναίσθημα του να προσπαθείς να εμποδίσεις τους τελευταίους κόκκους άμμου να περάσουν από το στενό μέρος της κλεψύδρας στη μάχη τους με το νόμο της βαρύτητας. Πόσο κρίμα η θεατρική πράξη να είναι το ίδιο άπιαστη με τους κόκκους άμμου, παράλληλα, τι μεγάλο προνόμιο να μένει με θολά ή ζωηρά χρώματα μονάχα στις αναμνήσεις μας.

Γαρδένιες. Το Μονόγραμμα του Ελύτη. Το Wrong των Depeche Mode. Φορέματα, πολλά φορέματα που αλλάζουν στιγμιαία, όπως οι διάθεση, εναλλάσονται όπως οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια. Τύψεις, πολλές τύψεις. Να σε καταδιώκουν Ερινύες φοβιστικές και κακομούτσουνες, να σε στήνουν στον τοίχο και να σου ζητούν το λόγο για το καθετί.

Γιατί, δηλαδή, πρέπει να είσαι πιστός; Σε αναγκάζει κανείς να λες το "Πιστεύως εις ένα Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα" για να ξορκίσεις το κακό; Η Παναγία από το εικονοστάσι σε κοιτάζει αγριεμένη επειδή δεν πιστεύεις σε αυτή, δεν πιστεύεις σε τίποτα ή πιστεύεις στην αγάπη, στην ηδονή, στο χρήμα ή στη δόξα; Όπου θέλεις να πιστεύεις, κι άμα γουστάρεις μην πιστεύεις πουθενά. Μην πιστεύεις στις διαφημίσεις, ούτε σε όσους σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια, ούτε σε όσους σου λένε ότι σ'αγαπούν. (Θέλουν απλώς να σε πατρονάρουν, να το ξέρεις).

Δε χαίρει εύσημα πρωτοτυπίας, το γνωστό μας και γλυκόπικρο Devised theatre είναι ή θέατρο της επινόησης επί το ελληνικότερο, που φορές-φορές τα καταφέρνει να είναι τόσο διεισδυτικό που δε σ΄' αφήνει να ανασάνεις. Όπως και αυτή τη φορά, με την ομάδα epta σε διάθεση αποκαθήλωσης των ειδώλων. Με την ομάδα epta να έχει κουραστεί να πιστεύει σε παλιές ιδέες, να πατάει κάτω τις ενοχές της, να βγαίνει έξω στο φως. Με την ομάδα epta να κηρύττει την αλήθεια, τη ζωή, να βροντοφωνάζει ότι πίστη δεν είναι πόνος, δεν είναι σκοτάδι και καταπίεση, πίστη είναι γιορτή, αγάπη, απογείωση των αισθήσεων, έκκριση ορμονών στο φουλ.

God is inside me. Ακόμη και να μην το θέλω. Καληνύχτα Κεμάλ. Καλημέρα Τζωρτζίνα. Αφιερώνω κι εγώ αυτές τις γραμμές στους εραστές που είχα μόνο μέσα από την τηλεόραση. Είναι οι πιο διακριτικοί, οι παντοτινοί, ως εκ τούτου, οι αληθινοί.

Σύλληψη- Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γεωργίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλκης Zoύπας
Επιμέλεια Σκηνικών- Κοστούμια: Oμάδα epta
Σχεδιασμός Φώτων: Oμάδα epta
Παίζουν: Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Βίκυ Μαστρογιάννη, Βαγγέλης Παπαδάκης
Πρωτότυπη Μουσική: Cayetano

Θέατρο Άρτι
Ηπείρου 41 και Αχαρνών, 210 3252676

1 σχόλιο:

Aντώνης είπε...

Πίστη είναι ό,τι κατάφερε να κάνει πέρα την ενοχή: χαίρομαι που είδα αυτή την παράσταση. Μπράβο, παιδιά!