Ελληνικό Φεστιβάλ 2010

Η φετινή βερσιόν της ιστοσελίδας του Φεστιβάλ δεν είναι ακόμη online, η συνέντευξη τύπου όμως δόθηκε εδώ και μερικές βδομάδες κι εγώ μόλις συνειδητοποίησα ότι παρότι το είχα βαρεθεί, φέτος που δε θα το έχω, σαφώς θα μου λείψει.

Πιο πολύ νομίζω θα μου λείψουν διάφορες συνεργασίες που πήρε το μάτι μου στα πεταχτά. Ήτοι ο Νίκος Μαστοράκης που σκηνοθετεί ένα κάρο κόσμο από Ζέτα Δούκα και Θανάση Ευθυμιάδη μέχρι Λιγνάδη, Λούλη, Λυμπεροπούλου και Σοφία Σεϊρλή (πόσο περίεργο μίγμα για καστ) στο κουραστικά βραβευμένο Angels in America, o Tάκης Tζαμαργιάς που αφήνει τα διεθνή θέματα και σκηνοθετεί Χειμωνά, η πάντα κάργα γοητευτική Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου που θα γίνει φέτος Κασσάνδρα αφήνοντας κατά μέρος τα κοκτέιλ. Σκάω επίσης που η ομάδα Sforaris που την είχα με χαρά ανακαλύψει κάποτε να σπιλώνει τα ιερά και τα όσια με το Θείο Βρέφος που το έλεγαν Αντώνη, γίνεται φέτος θεσμός με κάτι εντελώς σοβαρό όπως τις Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες (εκδοχή II) που είναι, λέει, εικόνες, λέξεις και διασκευασμένοι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη.

Επιπλέον, ήδη τρώω το καπέλο μου που δε θα είμαι εκεί να γίνω κολλητάρι με τον Παπαβασιλείου και το Μάρκαρη --όπως ο τυχερός Γάμβιος Γαβριηλίδης-- ανεβάζουν οι πιο πάνω γηραιοί άλλον παλιακό, συγκεκριμένα Χουρμούζη, αλλά έχει ενδιαφέρον η πρόταση. Όπως και το νέο ότι ο Κουνέλλης που έργα του είδα μέχρι και στην Tate Modern συνεργάζεται με τον Τερζόπουλο (κάνουν με κοινή θεματική ό,τι ο καθένας ξέρει καλύτερα, ο πρώτος εικαστική εγκατάσταση και ο δεύτερος παράσταση). Χάνω επίσης το νέο Δημητριάδη, το θεατρικό με τον πιο επίκαιρο τίτλο: Τόκος, ονομάζεται, πολύ πιο πιασάρικο ονοματάκι από το Πεθαίνω σα Χώρα και το ανεβάζει, άκουσον άκουσον ο Βογιατζής αυτή τη φορά, πάει, θα τσαντίστηκε ο Μαρμαρινός, φαντάζομαι που δεν του δόθηκε δικαιωματικά και αυτό.

Η Schaubuhne θα μετακομίσει για λίγες μέρες ξανά εν Ελλάδι, για να δείξει ο Ostermeier τον Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν του, ο Warlikowski θα ξαναέρθει να δείξει το λεωφορείο του, εμπνευσμένο από το Λεωφορείο ο Πόθος με την καταπληκτικότερη των καταπληκτικών Isabelle Hyppert ως Blanche Dubois, ενώ ο Stein φέτος θα γεμίσει πολλές από τις φεστιβαλικές ώρες σας με τους πολύωρους Δαίμονες του Ντοστογιέφσκι (όλο τα ίδια και τα ίδια βλέπουμε ή επί το θετικότερον, αυτά τα μεγάλα κείμενα είναι μόνιμη έμπνευση εντός, εκτός και επί τα αυτά).

Επίσης όσοι είστε εκεί να τρέξετε στο Ηρώδειο να δείτε Θέατρο Νο, αλλά, αν δεν είστε της ασιατικής κουλτούρας, να τρέξετε τουλάχιστον για τον άνθρωπο με την κελεμπία: Ντέμης Ρούσσος, κυρίες και κύριοι, έρχεται στο Ηρώδειο για να σας γοητεύσει. Μια φορά είπα κι εγώ να ξενιτευτώ και χάνω τα καλύτερα...